«[…] Tους ανεξίτηλους μαρκαδόρους, που μπορείς να κάνεις σχέδια γρήγορα, τους γνώρισα τυχαία. Αισθάνθηκα ότι είναι υλικό που μπορώ να πλάσω. Αυτό το άγνωστο υλικό με ζωντάνεψε, μου έδωσε μεγάλο κέφι για δράση όταν είδα ότι το μάθαινα όλο και πιο πολύ. Δούλευα μέχρι τώρα τα λάδια, όπως οι περισσότεροι ζωγράφοι, αλλά το αποτέλεσμα της νέας δουλειάς μάλλον μ’ αρέσει και το λέω εγώ που είμαι γκρινιάρης με τα έργα μου […] Για κάποιο λόγο νιώθω περίεργα, σαν να ζω δεύτερη νεότητα, όχι μόνο στη ζωγραφική, σε όλα.
Τελικά υπάρχει ζωή στα 80 και μετά τα 80. Μπορείς να βάλεις καινούργια λάστιχα στο αυτοκίνητο και να πας για ψαράκι στο Λαύριο. Η ζωή μπορεί να είναι ζωντανή και στα 80. Δεν ξέρω τι λέει η ιατρική, αν είναι το γονίδιο, αλλά νιώθω απίστευτο κέφι. Νέος περνούσα και καταθλίψεις… Μπορεί να μ’ ευλογεί η μάνα μου από τον Παράδεισο, ίσως είμαι τυχερός, γιατί πιστεύω ότι όλα είναι θέμα τύχης στη ζωή», είπε ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος και έκανε την ομήγυρη, που κρεμόταν απ’ τα χείλη του, να αισθανθεί τον άνεμο της δημιουργίας και τη χαρά της ζωής που δεν έχουν καλλιτέχνες και κοινοί θνητοί πολύ-πολύ νεότεροί του.
Αμεσος, ευθύβολος, ταπεινός, ευγενής, σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση παρά σε μια αυτο-αναφορική παρουσίαση μιας τυπικής συνέντευξης Τύπου, ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, από τους κυριότερους εκπροσώπους του σύγχρονου ελληνικού εξπρεσιονισμού, από τους σημαντικότερους ζωγράφους μας με διεθνές εκτόπισμα, μας μίλησε στον φιλόξενο χώρο της γκαλερί Citronne στο Κολωνάκι.
«Ο Γιώργος Λάππας που έφυγε πολύ νωρίς, αυτός ήταν μεγάλος σύγχρονος καλλιτέχνης. Εγώ προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Υπάρχουν πολλοί σημαντικοί ζωγράφοι στην Ελλάδα, για να μην πω για το εξωτερικό. Αλλά αν δεν ζωγράφιζα τι θα έκανα; Κι ας υπάρχουν σπουδαίοι καλλιτέχνες γύρω μου.
Με ό,τι έχουμε προχωράμε και στη ζωή και στην τέχνη. Φτιάχνω ό,τι μπορώ και πιστεύω ότι έχω καταφέρει κάτι λίγο, που ελπίζω και πιστεύω ότι αν δει τα έργα κάποιος από τους μεγάλους καλλιτέχνες στο μέλλον, θα έχει να πει μια καλή κουβέντα. Αυτό με κάνει να μην τα παρατάω. Η σχέση με τη ζωγραφική είναι καλή εξάσκηση. Είναι μια περιπέτεια που τη συνηθίζεις και δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτή», είπε μεταξύ άλλων ο καλλιτέχνης.
Για δεύτερο χειμώνα η Citronne ανοίγει τις πόρτες της στον τέταρτο όροφο της Πατριάρχου Ιωακείμ, στο αστικό διαμέρισμα που η Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη έχει μετατρέψει σε αίθουσα τέχνης με έργα καλλιτεχνών της σύγχρονης πρωτοπορίας. Η ατομική έκθεση «Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, 2019 – Καινούργια έργα» σε επιμέλεια του Θεόφιλου Τραμπούλη παρουσιάζει είκοσι ένα ολοκαίνουργια έργα -συνυπάρχουν με ορισμένα επιλεγμένα παλαιότερα- που έγιναν μέσα στη χρονιά με ανεξίτηλο μαρκαδόρο, καινούργιο υλικό για τον καλλιτέχνη.
«Θέλουμε να υπάρχει συνέχεια στο εκθεσιακό μας πρόγραμμα. Μετά τον Γιώργο Λάππα ακολουθεί ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, καλλιτέχνης με μεγάλη εικαστική εμβέλεια που η δουλειά του βρίσκεται σε διάλογο με ό,τι συμβαίνει παγκοσμίως» είπε Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη, δρ της Ιστορίας της Τέχνης, διευθύντρια της Citronne. Στο εισαγωγικό της κείμενο στον κατάλογο θυμίζει ότι «[…] ο Θεοφυλακτόπουλος εκφράζει την πόλη, είναι Καλλιτέχνης του Αστεως.
Ορίζεται από την αστική πραγματικότητα, στην οποία κυριαρχούν τα μαυρόασπρα ή φαιά φόντα, μια ατμόσφαιρα noir – η οποία κάποτε παραπέμπει και στο ομώνυμο κινηματογραφικό είδος. Εμμένει στη σκοτεινή πλευρά της πόλης η οποία, ταυτοχρόνως, απορροφά και αναπαράγει τον σκοτεινό ψυχισμό του σύγχρονου αστού, ο οποίος φέρει και φέρεται από την ανωνυμία του.
Η οπτική αυτή ενισχύεται και προβάλλεται πιεστικά, σχεδόν καταναγκαστικά, καθώς το περιβάλλον συγχέεται με την απεικονιζόμενη φιγούρα ή φιγούρες […] Ο θεατής βρίσκεται μπροστά σε ένα έργο το οποίο, χωρίς να τον αρνείται, υπερβαίνει τον χώρο της πάτριας Ελλάδας. Η εικόνα του μοναχικού urban ατόμου στον δύσκολο κόσμο μας αφορά αυτή καθεαυτήν την ανθρώπινη ύπαρξη».
Από την πλευρά του ο Θεόφιλος Τραμπούλης έκανε λόγο για έργα που συνδυάζουν «την ορμητικότητα και τον πειραματισμό με έναν βαθύ, στοχαστικό έλεγχο της ζωγραφικής επιφάνειας και των μορφών… Εργα αναπάντεχης νεανικής πνοής ενός στιβαρού, πρεσβύτη καλλιτέχνη, που αναμετριέται εδώ με απρόσμενα για τη γραφή του υλικά, όπως τον ανεξίτηλο μαρκαδόρο, κατακτά την υφή τους και προσδίδει στις γραφιστικές ποιότητές τους το ζωγραφικό και υπαρξιακό βάθος που χαρακτηρίζει το έργο του πάνω από πενήντα χρόνια».
Στο εισαγωγικό του κείμενο ο Θ. Τραμπούλης -έχει επιμεληθεί και τον κατάλογο της έκθεσης – κάνει μια ολοκληρωμένη παρουσίαση του καλλιτέχνη και της καινούργιας δουλειάς του. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 25 Ιανουαρίου 2020 (Πατριάρχου Ιωακείμ 19, τηλ. 210 7235226).
Βασιλική Τζεβελέκου
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
