Στο τελευταίο ταξίδι του ως Πρόεδρος της Αργεντινής ο Μάκρι θα επισκεφθεί στις 5 Δεκεμβρίου τη Βραζιλία του Μπολσονάρου για να του παραδώσει την προσωρινή προεδρία της Mercosur γνωρίζοντας ότι ο περονιστής και αριστερός διάδοχός του, ο Φερνάντες, θέλει να βγάλει την Αργεντινή από μια περιφερειακή οικονομική και εμπορική συμφωνία που στρέφεται εναντίον των δικαιωμάτων των λαών της περιοχής.
Ο Μπολσονάρου «τζούνιορ», ο βουλευτής Εντουάρντο, συμπλήρωσε χθες το ακροδεξιό ντελίριο του πατέρα του προειδοποιώντας για την ανάγκη μιας στρατιωτικής δικτατορίας στη Βραζιλία «αν η Αριστερά ριζοσπαστικοποιηθεί» στα πρότυπα της Χιλής, επαναλαμβάνοντας την ακροδεξιά ρητορική για ανάμειξη της Κούβας και της Βενεζουέλας στην εξέγερση του λαού της Χιλής ενάντια στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο του Πινοσέτ.
Πριν από τη δημόσια συγγνώμη του γιου του ο Ζαΐρ Μπολσονάρου προσπάθησε να κατευνάσει το κύμα διαμαρτυρίας ακόμη και μέσα στο κόμμα του υποστηρίζοντας πως οι δηλώσεις του «τζούνιορ» παρερμηνεύθηκαν.
Ο Μπολσονάρου και οι τρεις ακροδεξιοί γιοι του έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν, γιατί η Βραζιλία έχει μετατραπεί σε ακόμα ένα καζάνι που βράζει στη Λατινική Αμερική και δεν φταίνε η Κούβα και η Βενεζουέλα, αλλά η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει φτωχοποιώντας τη μεσαία τάξη και εξαθλιώνοντας ακόμη περισσότερα εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στις φαβέλες, στις περιφέρειες των μεγάλων πόλεων ή στη δοκιμασμένη από την απληστία και τους εμπρησμούς Αμαζονία.
Ο Μπολσονάρου είδε με τρόμο την εξέγερση των συνδικάτων και των ιθαγενών του Εκουαδόρ που σήκωσαν κεφάλι στη αύξηση κατά 123% των τιμών των καυσίμων και στον Λένι Μορένο, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει για μέρες την πρωτεύουσα της χώρας. Είδε με φόβο και τη νίκη των προοδευτικών δυνάμεων και της Αριστεράς στην Ουρουγουάη και τη Βολιβία, όπου φαίνεται να αναβιώνει για μια ακόμη φορά το «Σχέδιο Κόνδωρ», ενώ αντιμετωπίζει με δέος την πολιτική του αριστερού προέδρου του Μεξικού Λόπες Ομπραδόρ, που ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των Μεξικανών και όχι των πολυεθνικών.
Δημοκρατικό κίνημα στη Χιλή
Η Χιλή και ο Πινιέρα έχουν μετατραπεί στον εφιάλτη του νεοφιλελευθερισμού στη Λατινική και Κεντρική Αμερική, γιατί, πέρα από τα στοιχεία μιας αυθόρμητης και βίαιης εξέγερσης, αρχίζει να φαίνεται ξεκάθαρα ότι, εκτός από τις λεηλασίες και τις καταστροφές, υπάρχει ένα τεράστιο οργανωμένο δημοκρατικό και κοινωνικό κίνημα που θέλει να αλλάξει το σύνταγμα του Πινοσέτ, τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα που κατάργησε το δημόσιο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα και στην πράξη τη δημόσια Υγεία και Παιδεία, προσφέροντας μισθούς πείνας με μεγάλα ωράρια εργασίας.
Αυτές τις ημέρες ο λαός της Χιλής έγραψε μια νέα εποποιία κοινωνικών αγώνων με 20 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και χιλιάδες φυλακισμένους. Σε μια χώρα όπου το 1% του πληθυσμού κατέχει το 26,5% του πλούτου και το 50% του πληθυσμού το 2,1% του πλούτου, τα συνδικάτα και οι κοινωνικές και λαϊκές οργανώσεις έδειξαν ότι έχουν τη θέληση να αποτελέσουν άξονα αλλαγών γυρίζοντας την πλάτη στο πακέτο των 1,2 δισ. δολαρίων και στην Κοινωνική Συμφωνία του Πινιέρα.
Μόνο που θα πρέπει να βρουν και μια… πολιτική λύση. Tα προοδευτικά και αριστερά κόμματα θα πρέπει να προωθήσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις μετά την απομάκρυνση του Πινιέρα και τη διεξαγωγή νέων προεδρικών εκλογών. Το «Πλατύ Μέτωπο», το Κ.Κ. της Χιλής και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, θα κριθούν με αυτές τις παραμέτρους. Η Αριστερά θα πρέπει να αποδείξει εδώ και τώρα ότι είναι χρήσιμη στο Σαντιάγκο και στα σχεδόν πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα που επεκτείνεται η Χιλή στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Τελευταίες κινήσεις Μάκρι
Ο υποκριτής Μάκρι τέσσερις ημέρες μετά τον εκλογικό εξευτελισμό του είχε το θράσος να ανακοινώσει σε έναν λαό που βρίσκει καταφύγιο στα λαϊκά συσσίτια για να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του μεγάλες αυξήσεις σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα. Αυτές τις ημέρες καίει τα πενιχρά συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας για να κρατήσει τη ισοτιμία του πέσο, που εκτινάχθηκε από τα 8 πέσο όταν έφυγε η Κριστίνα Κίρχνερ στα σχεδόν 70 πέσο έναντι του δολαρίου, ενώ έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες για τη φυγή κεφαλαίων και συναλλάγματος από την Αργεντινή.
Οι «πιστωτές» του ΔΝΤ θα προσπαθήσουν να στραγγαλίσουν τη νέα κυβέρνηση του Φερνάντες, που θα αναλάβει στις 10 Δεκεμβρίου και θα δεχθεί μια πραγματική πολιορκία τους επόμενους μήνες, γιατί στις 20 Απριλίου θα πρέπει να αποπληρώσει δάνεια 20 δισ. δολαρίων με διαθέσιμα συναλλαγματικά αποθέματα που δεν ξεπερνούν τα 12 δισ. δολάρια.
Ο Πρόεδρος Τραμπ ισχυρίζεται ότι στη Λατινική Αμερική βρίσκεται σε κίνδυνο η δημοκρατία ταυτίζοντας τη δημοκρατία των πολλών με τα συμφέροντα των ελαχίστων. Γιατί στην Αμερική φαίνεται να υπάρχει ένα και μόνο σύνορο, το τείχος του αίσχους του Τραμπ, που χωρίζει την Αμερική του πλούτου και της ευημερίας από την Αμερική των τεράστιων ανισοτήτων, της φτώχειας και του εξευτελισμού.
Οι μεταναστευτικές ροές αποτελούν την αποτρόπαια όψη της πολιτικής των ΗΠΑ που εφαρμόζεται από τον Μάκρι, τον πρώην στρατιωτικό Μπολσονάρου, τον κροίσο Πινιέρα, τον εμπλεκόμενο με το εμπόριο ναρκωτικών πρόεδρο της Ονδούρας Ερνάντες, τον Ντούκε της Κολομβίας ή τον «καθαρό» Βισκάρα που ανέλαβε Πρόεδρος στη Χιλή μετά την παραίτηση του διεφθαρμένου μέχρι το κόκαλο Κουτσίνσκι.
Αργύρης Παναγόπουλος
Πηγή: Η Αυγή
