Κοινή συνέντευξη Τύπου της Άγκελα Μέρκελ και του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν υπήρξε μετά τη συνάντηση των δύο ηγετών το Σάββατο στο κάστρο του Μέζεμπεργκ στα περίχωρα του Βερολίνου. Και ο λόγος είναι ότι επρόκειτο για “συνάντηση εργασίας” όπως περιγράφηκε από τους διοργανωτές.
Της “εργασίας” προηγήθηκε βέβαια η “αναψυχή”, με την παρουσία του Ρώσου προέδρου στον γάμο της αυστριακής υπουργού Εξωτερικών νωρίτερα την ίδια μέρα – σε μία κίνηση που όχι μόνο τις… χορευτικές ικανότητες του Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά συνολικά την επιδεξιότητά του στο επικοινωνιακό παιχνίδι.
Μπροστά στους “Αυστριακούς φίλους” (οι οποίοι, όμως τόσο συχνά “βγάζουν τον λαγό” στα ευρωπαϊκά πράγματα όπως π.χ. συνέβη με το μεταναστευτικό ζήτημα), η Άγκελα Μέρκελ ερχόταν, αν μη τι άλλο χρονικά, δεύτερη.
Ο αγγλοσαξονικός Τύπος σπεύδει να σημειώσει ότι η συνάντησή του Μέζεμπεργκ ολοκληρώθηκε χωρίς τη σύναψη κάποιας συμφωνίας – σαν να ήταν αυτός ο στόχος της. Στην πραγματικότητα το κύριο αντικείμενο συζήτησης των δύο ηγετών ήταν η διαφύλαξη του υπό κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου Nord Stream 2 από τις τιμωρητικές διαθέσεις του Ντόναλντ Τραμπ. Έχοντας αυτοπαγιδευτεί σε ένα καθεστώς ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας (το οποίο δεν πρόκειται να ανατραπεί όσο οι συνυπογράψαντες τη Συμφωνία του Μινσκ για την ουκρανική κρίση δεν τιμούν την υπογραφή τους και που πάντως δεν θίγει ζωτικά γερμανικά συμφέροντα, όπως η προώθηση του Nord Stream 2) η χώρα της Άγκελα Μέρκελ βρίσκεται αντιμέτωπη με αφόρητες πιέσεις για πολύπλευρη ευθυγράμμιση με την Ουάσινγκτον, αρχής γενομένης από την εγκατάλειψη του ρωσικού φυσικού αερίου, χάριν του ακριβότερου αμερικανικού LNG.
Το ότι η ίδια η Μέρκελ εμφανίστηκε να προσπαθεί να συνταιριάξει την προώθηση του Nord Stream 2 με το πολιτικό μέλημα της μη απομόνωσης της Ουκρανίας ως οδού διέλευσης φυσικού αερίου, την ώρα που ο Πούτιν απαντούσε αποκλειστικά με την επίκληση όρων οικονομικής βιωσιμότητας, απλώς υπογραμμίζει την ειρωνεία του πράγματος.
Η δε προγραμματιζόμενη τετραμερής συνάντηση Γερμανίας, Γαλλίας, Ρωσίας και Τουρκίας για τη συριακή κρίση επιβεβαιώθηκε μετά το Μέζεμπεργκ ότι δεν αποτελεί απλώς εξεταζόμενο σενάριο αν έχει ουσιαστικά δρομολογηθεί.
Δύσκολα θα υποτιμούσε κανείς τη σημασία μιας τέτοιας πρωτοβουλίας για τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθώς έτσι εμφανίζονται να αποκτούν ρόλο στην προσοδοφόρο “επόμενη μέρα” της ανοικοδόμησης της Συρίας, να σταθεροποιούν τη χώρα που αποτελεί την αφετηρία του κυριότερου προσφυγικού κύματος, αλλά και ένα προσπερνούν τις ΗΠΑ συμπράττοντας με δυνάμεις πού βρίσκονται ήδη στο στόχαστρο αμερικανικών κυρώσεων.
Άλλωστε την ίδια ημέρα με τη συνάντηση Μέρκελ-Πούτιν, ο πρόεδρος της ρωσικής Κρατικής Δούμας, Βιάτσεσλαβ Βολόντιν βρισκόταν στην Άγκυρα για να παραστεί στο συνέδριο του κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν. Μάλιστα έγινε δεκτός από τον ίδιο τον Τούρκο πρόεδρο, ενώ είχε συναντήσεις όχι μόνο με τον ομόλογό του Μπιναλί Γιλντιρίμ αλλά και με τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με τον οποίο συζητήθηκαν πιθανές κοινές κινήσεις των δύο χωρών τους σε διεθνή φόρα.
Όλα αυτά ενώ η χώρα του Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί (με φραστική στήριξη όχι μόνο από την Ρωσία, αλλά και από την Γερμανία, την Γαλλία και την Κίνα) να οργανώσει την άμυνά της απέναντι στις πιέσεις του Ντόναλντ Τραμπ, που τόσο τραυματίζουν την ήδη εύθραυστη τουρκική οικονομία.
Άλλωστε ο Ταγίπ Ερντογάν αναμένεται στο Βερολίνο για επίσημη επίσκεψη στα τέλη Σεπτεμβρίου (έναν χρόνο από τότε που καλούσε τους Τούρκο-γερμανούς ψηφοφόρους να τιμωρήσουν στην κάλπη τους εχθρούς της Τουρκίας δηλαδή το κόμμα της Μέρκελ…).
Εφεξής θα είναι περισσότερο διαφωτιστικό να αντιμετωπίζουμε ως πολιτικό “τρίγωνο”, τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ Μόσχας, Άγκυρας και Βερολίνου.
Κώστας Ράπτης
Πηγή: Capital
