Στο One Channel, στην εκπομπή του Τ. Χατζή, ο κ. Γεωργιάδης επιχείρησε να υποβαθμίσει την τεράστια χτεσινή διαδήλωση στην Αθήνα, τη μεγαλύτερη της τελευταίας δεκαετίας. Και στη Θεσσαλονίκη, και σε όλες τις ελληνικές πόλεις. Μιλά λοιπόν για σφυροδρέπανα, Μάρφιν και τολμάει να χαρακτηρίζει υποκριτές τους συμμετέχοντες: «κάνεις μια πορεία και μια συγκέντρωση, λες ότι την κάνεις για να εκφράσεις το θρήνο σου και το πένθος σου για τους νεκρούς στα Τέμπη και πας και σπας το μνημείο των νεκρών στη Μαρφίν». Θαρρείς και οι εκατοντάδες χιλιάδες που διαδήλωσαν χτες στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα, έσπασαν την πλάκα μνήμης στην Σταδίου! Και το λέει αυτό μερικές ώρες μετά από το κακόγουστο, θλιβερό, υποκριτικό σόου του Υπουργικού Συμβουλίου. Που έχει στιγματιστεί από τους πάντες, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης.
Έχει όμως σε ένα πράγμα δίκιο. Το είπε στην αρχή, ο ίδιος: οι πρωτοφανείς σε μέγεθος διαδηλώσεις, δεν ήταν μόνο πένθους. Ήταν διαδηλώσεις οργής και ελπίδας. Με πρωταγωνιστές τους νέους, που οι δημοσκοπήσεις έφερναν να «αδιαφορούν», να λένε «όλοι ίδιοι είναι» και να μην ψηφίζουν. Αντίθετα οι νέοι και όλοι οι Έλληνες διαδήλωσαν για κάθε τι που έκανε δυνατή την τραγωδία στα Τέμπη: κατέβηκαν, όπως άλλωστε παραδέχτηκε και ο ίδιος, με διάθεση και συνθήματα κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Για αυτό έχουν πανικοβληθεί στο Μαξίμου. Γιατί γνωρίζουν ότι πλέον ο χρόνος, μετράει γι’ αυτούς αντίστροφα.
