Σήμερα θα σχολιάσουμε λίγο την υπόθεση με το τατουάζ του Σπύρου Καρανικόλα. Η οποία δεν έχει την παραμικρή σημασία. Κι αυτό είναι που την κάνει σημαντική.
Γιατί αυτό συμβαίνει με την πολιτική πλέον. Παίζεται στα ασήμαντα.
Το καλοκαίρι του 2018, λοιπόν, ο Καρανικόλας έκανε γνωστή την ύπαρξή του επιδεικνύοντας ένα τατουάζ που είχε κάνει στο χέρι και έγραφε #kinima_allagis.
Και προκάλεσε εντύπωση. Γιατί γενικά το τατουάζ σημαίνει μονιμότητα και αιώνια αφοσίωση.
Σε κάτι μάλιστα που λεγόταν Κίνημα Αλλαγής επειδή το ΑΦΜ του πραγματικού του ονόματος ήταν φορτωμένο με μη εξυπηρετούμενα χρέη.
Και τα ΜΜΕ αγκάλιασαν την πρωτοβουλία επειδή το Κίνημα Αλλαγής ήταν βασικός ανταγωνιστής του ΣΥΡΙΖΑ στον πέραν της Ν.Δ. χώρο. Οπότε στήριξαν πρόθυμα.
Ο περισσότερος κόσμος βέβαια σήκωσε απλώς τους ώμους και είπε «περί ορέξεως ουδείς λόγος».
Μετά ξανακούσαμε αυτόν τον άνθρωπο ως εκπρόσωπο και μοναδικό δημόσιο υποστηρικτή του Λοβέρδου στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Επίσης περί ορέξεως ουδείς λόγος. Και η πολιτική δουλειά είναι, κάποιος πρέπει να την κάνει.
Αυτά ξέραμε για τον Καρανικόλα, μέχρι που προχθές ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες η μετεγγραφή του στη Νέα Δημοκρατία.
Για να στηρίξει την πορεία σταθερότητας και ευημερίας της χώρας και να πολεμήσει τον λαϊκισμό, καταλαβαίνετε.
Και συναντήθηκε και με τον Μητσοτάκη αυτοπροσώπως.
Και τον καλωσόρισε δημοσίως και ο Άδωνις Γεωργιάδης, που με τον Λοβέρδο τους συνδέει στενά η αθωότητά τους στην υπόθεση Novartis.
Ελα όμως που έπρεπε να ξεκαθαριστεί το θέμα του τατουάζ…
Γιατί δεν μπορούμε να λέμε δημοσίως «ευχαριστώ τον Μητοστάκη για την εμπιστοσύνη του, ευχαριστώ αντιπρόεδρε, θα δώσω τον εαυτό μου για την παράταξη» και να έχουμε τατουάζ Κίνημα Αλλαγής.
Οχι ότι είναι κάτι σοβαρό, προς Θεού. Υπάρχει κόσμος που έχει ψηφίσει απείρως αποκρουστικότερα τατουάζ.
Αλλά χαλάει αυτή την αίσθηση ελαφρότητας, ελαστικής πολιτικής συνείδησης και οπορτουνισμού με την οποία ο Καρανικόλας προσπαθεί να συνδέσει την εικόνα του για να εκλεγεί βουλευτής.
Οπότε βγήκε ο άνθρωπος και είπε ότι δεν υπήρξε ποτέ τατουάζ, ήταν μια καλοκαιρινή χέννα, κράτησε τρεις μέρες και έσβησε με το νερό.
Δηλαδή σας είχα εξαπατήσει λίγο τότε, αλλά δεν πειράζει, γιατί ούτε εσείς το είχατε πάρει σοβαρά.
Οπότε ας τα αφήσουμε αυτά πίσω κι ας κοιτάξουμε όλοι μαζί το μέλλον της χώρας.
Γιατί ασχολούμαστε μ’ αυτό το θέμα. Γιατί αυτό ακριβώς είναι η πολιτική σήμερα.
Διάφορα βαρύγδουπα τατουάζ χέννας που προβάλλονται ως ειδήσεις και έπειτα από τρεις μέρες δεν υπάρχουν καν.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Καρανικόλας έχει γίνει αναγνωρίσιμος. Και αυξάνει τις πιθανότητές του να εκλεγεί βουλευτής.
Και από κει και πέρα, αν η Ν.Δ. κρατηθεί στην εξουσία, ο δρόμος του είναι ανοιχτός. Είδατε;
Το σοβαρό πολιτικό της υπόθεσης είναι το εξής: ότι παίρνοντας από το ΠΑΣΟΚ διάφορους που δεν είχαμε ξανακούσει και ανακοινώνοντας τη μετεγγραφή τους με τυμπανοκρουσίες, ο Μητσοτάκης «ξεφλουδίζει» τον Ανδρουλάκη.
Και δημιουργεί τη δημόσια εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ φυλλοροεί προς τη Ν.Δ.
Προφανώς επειδή ο Ανδρουλάκης δεν υπήρξε συνεπής στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και δεν έκανε γαργάρα την παρακολούθησή του.
Κι αυτό με στόχο να επηρεαστεί ένας κόσμος που βρίσκεται ανάμεσα στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ και που προέρχεται από το «Ναι» του δημοψηφίσματος.
Ας το δεχτούμε. Η πολιτική παίζεται στις εντυπώσεις. Και ο πήχης στο παιχνίδι των εντυπώσεων είναι υπερβολικά χαμηλά.
Ο σχολαστικός
