Σημεία από την ομιλία μου, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων σχετικά με την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2020/1828 της ΕΕ και άλλες διατάξεις:
Άκουσα πριν από λίγο την παρέμβαση του κ. Καμίνη και πραγματικά θεωρώ ότι πολλές από τις επισημάνσεις του έχουν βάση. Νομίζω ότι έγινε μία προσπάθεια, από αρκετές πλευρές των πολιτικών δυνάμεων εντός του κοινοβουλίου τις τελευταίες ημέρες, να υπάρξει μια συνεννόηση. Όπως σωστά ειπώθηκε, το γεγονός ότι σήμερα συζητάμε αυτή την τροπολογία δεν έχει να κάνει με μία εγκεφαλική σύλληψη, αλλά διότι πρόσφατα είχαμε μια αρνητική εμπειρία στην πολιτική ζωή του τόπου: την παρουσία της ΧΑ. Όχι μόνο σε σχέση με τις διακηρύξεις της, αλλά και σε σχέση με τη δράση της, τις πράξεις της, τις επιθέσεις σε μετανάστες, τις επιθέσεις σε συνδικαλιστές εργάτες, την οργανωμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Όλο αυτό που, τελικά, συγκρότησε αυτή την εγκληματική οργάνωση, η οποία καταδικάστηκε για τη δράση της. Στην πολιτική συζήτηση προφανώς δεν μπορούμε να μη βλέπουμε το ιδεολογικό κίνητρο αυτών των πράξεων. Οφείλουμε να το στιγματίσουμε, να το ονοματίσουμε στην προσπάθειά μας να απομονώσουμε, σε όλα τα επίπεδα μέσα στην κοινωνία, τις νεοναζιστικές ιδέες και αντιλήψεις.
Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας όλα αυτά, με αρκετή καθυστέρηση, φέρνει στο «παραπέντε» -γιατί ουσιαστικά είμαστε σε άτυπη προεκλογική περίοδο- την ρύθμιση που μας παρουσίασε. Νομίζω ότι όφειλε να το είχε κάνει πολύ νωρίτερα. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι μέσα από τη συζήτηση έγινε μία προσπάθεια επανατοποθέτησης σε συγκεκριμένες διατάξεις. Άρα, πάντοτε ο χρόνος βοηθάει και στη συζήτηση με τους συνταγματολόγους και στο πεδίο της πολιτικής, αν πραγματικά υπάρχει αυτός ο κοινός τόπος να αναζητήσουμε τους όρους για τη διαμόρφωση ενός ευρύτατου πολιτικού τόξου δυνάμεων, που να ψηφίσουν από κοινού τη ρύθμιση, η οποία θα θέτει φραγμούς στην ΧΑ ή στις όποιες μεταλλάξεις της.
Ωστόσο, σήμερα, αυτό που διαπιστώσαμε ήταν πράγματι κατώτερο της συζήτησης που έγινε εδώ. Εμείς σε μια πρώτη φάση τις προηγούμενες ημέρες προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε συγκεκριμένα το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο και να το αποτυπώσουμε νομοθετικά, έτσι ώστε να μην ανοίξουμε τον ασκό του Αιόλου και χρησιμοποιηθεί η συγκεκριμένη διάταξη σε έναν άλλο χρόνο για άλλους πολιτικούς χώρους. Είναι αυτοί κάποιοι φόβοι οι οποίοι έχουν να κάνουν με δικές μας εσωτερικές ανησυχίες; Δεν έχουμε δει τέτοιου είδους προσεγγίσεις σε άλλα κράτη; Δε βλέπουμε στο δημόσιο λόγο αυτές τις μέρες πρωτοκλασάτα στελέχη, ακόμα και υπουργούς, κ. Γεωργιάδη, να επαναφέρουν, όχι από το παράθυρο, αλλά ευθέως, την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων; Χθες είχα την ευκαιρία να τα ακούσω από τον ίδιο τον κ. Γεωργιάδη σε ένα τηλεπαράθυρο, όπου ευθέως, συντασσόμενος πλήρως με τις παρεμβάσεις του πρωθυπουργού σε σχέση με τις αναφορές στο ΕΑΜ, μας είπε ότι το ΕΑΜ ήθελε να φέρει τον κομμουνισμό και ότι κομμουνισμός και φασισμός είναι το ίδιο και το αυτό. Χθες τα είπε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, ο υπουργός.
Εμείς σε μια προσπάθεια να αναζητήσουμε τον κοινό τόπο καταθέσαμε μια πρόταση και σήμερα, κάνοντας ένα ακόμη βήμα, ήρθαμε και διατυπώσαμε μια άλλη πρόταση, η οποία απαντάει στα ζητήματα που εμείς θέσαμε και που θεωρούμε προβληματικά, όπως την ευθεία αναφορά στο άρθρο 29 του συντάγματος, γιατί δεν πρέπει να ανοίξει αυτός ο ασκός του Αιόλου, αλλά και τα ζητήματα που σχετίζονται με την πραγματική ηγεσία. Δεν εισακουστήκαμε. Ο υπουργός, παρά τις νομοτεχνικές ρυθμίσεις που έκανε, δεν έλαβε υπόψη του τις αντιρρήσεις, όχι μόνο τις δικές μας αλλά και άλλων δυνάμεων που ειπώθηκαν επί της αρχής σε σχέση με τη προτεινόμενη διάταξη. Έτσι, ανοίγουμε μια κερκόπορτα που δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει.
Η κυβέρνηση επιλέγει, με βάση το δικό της σκεπτικό, να μη δημιουργηθούν οι όροι μιας πλατιάς πλειοψηφίας εντός του κοινοβουλίου, που να στηρίξει μια διάταξη που θα έθετε ουσιαστικούς φραγμούς, χωρίς να εγκυμονεί κινδύνους, στη δράση των σύγχρονων ναζί. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι αυτός ο τρόπος, αυτή η εμμονή της κυβέρνησης, δεν μας επιτρέπει να ψηφίσουμε τη συγκεκριμένη διάταξη, κατά συνέπεια θα οδηγηθούμε στο «παρών». Δεν θέλουμε να συμμετάσχουμε σε μια ρύθμιση η οποία θα έρθει να αλλάξει, ενδεχομένως τον χαρακτήρα της ελληνικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
