Επί έξι μήνες το καθεστώς Μητσοτάκη προσπαθεί να πείσει όλη την κοινωνία ότι δεν έχουμε υποκλοπές, εκτός από αυτές που ήταν υποχρεωμένος να παραδεχθεί ευθύς εξαρχής. Είπε λοιπόν ότι δεν έχουμε υποκλοπές, ότι είναι fake news κι ερχόταν εδώ στο Βήμα της Βουλής και αναρωτιόταν, έξαλλος μάλιστα, έμπλεος οργής, αν υπάρχουν αποδείξεις.
Η ερευνητική δημοσιογραφία, όση έχει μείνει στην Ελλάδα, οι άνθρωποι που αντιστάθηκαν έβγαζαν συνέχεια στοιχεία τα οποία βέβαια αγνοούσε επιδεικτικά ο κ. Μητσοτάκης.
Ο κ. Μητσοτάκης λοιπόν και η Κυβέρνησή του έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να μην λάμψει η αλήθεια. Ο Βαξεβάνης ήταν ο αρχισυμμορίτης, οι άλλοι δημοσιογράφοι ήταν πληρωμένοι, ήταν κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια, ποτέ μα ποτέ η Κυβέρνηση αυτή και ο κ. Μητσοτάκης δεν δέχθηκαν, παρά τις διακηρύξεις, να λειτουργήσει κοινοβουλευτικά και θεσμικά η δημοκρατία και να έρθουν οι άνθρωποι που έπρεπε να έρθουν εδώ και να λογοδοτήσουν.
Μήπως θυμάστε ποιος συγκάλεσε την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας; Πάντα η αντιπολίτευση με τα δύο πέμπτα. Πώς συγκροτήθηκε η εξεταστική επιτροπή; Με τα δύο πέμπτα. Τι φοβόσασταν; Φοβόσασταν την αλήθεια κι όχι μόνο τη φοβόσασταν. Νόμιζε ο κ. Μητσοτάκης, επειδή επί τριάμισι χρόνια βρισκόταν στο απυρόβλητο, ότι δεν θα τολμήσει κανένας να πει την αλήθεια, δεν θα σπάσει αυτό το αρραγές μέτωπο της συγκάλυψης, το αρραγές μέτωπο από πληρωμένα ΜΜΕ, από πληρωμένους κονδυλοφόρους, από μια κοινοβουλευτική ομάδα υποταγμένη στον κ. Μητσοτάκη.
Και βρέθηκαν δύο άνθρωποι, γιατί στην ιστορία πάντα θα βρίσκονται οι άνθρωποι. Ο ένας είναι ο πρόεδρος μιας ανεξάρτητης αρχής, ο οποίος σέβεται τον θεσμικό του ρόλο και λογοδοτεί στο Σύνταγμα. Και αυτός ο άνθρωπος δεν φοβήθηκε ούτε τον κ. Μητσοτάκη ούτε κανέναν άλλο. Και πάντα θα βρίσκονται τέτοιοι άνθρωποι. Είχε βρεθεί ο Σαρτζετάκης πριν από κάποια χρόνια. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν έκανε αυτό που επιτάσσει ο θεσμικός του ρόλος και αποκάλυψε την αλήθεια, παρά το γεγονός ότι προσπαθήσατε με νύχια και με δόντια να μην τον αφήσετε να έρθει εδώ να τα παρουσιάσει στη Βουλή.
Ο δεύτερος άνθρωπος, μαζί με άλλους, αλλά ο οποίος το τράβηξε έχοντας πλήρη αντίληψη του τι σημαίνει «είμαι Πρόεδρος Αξιωματικής Αντιπολίτευσης» και Πρόεδρος ενός κόμματος αριστερού, δημοκρατικού, προοδευτικού, ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Και το τράβηξε μέχρι τέλους και η αλήθεια αποκαλύφθηκε.
Τι κάνατε μόλις αποκαλύφθηκε η αλήθεια; Άρχισε ο οχετός και η στοχοποίηση εναντίον του Προέδρου της ανεξάρτητης αρχής, του οποίου η ανεξαρτησία, όπως ο ίδιος πάρα πολύ ωραία είπε στην επιστολή που απέστειλε, ίσταται εκ του Συντάγματος. Δεν τα καταλαβαίνετε αυτά. Ένας οχετός που μου δημιούργησε λύπη και ντροπή εχθές το βράδυ εδώ στη Βουλή. Και μάλιστα από νέους Βουλευτές που θα περίμενα να έχουν λίγο την ταπεινότητα απέναντι στους θεσμούς αυτής της χώρας και τις ανεξάρτητες αρχές ή στον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Γιατί ο κ. Μητσοτάκης -γιατί δεν υπάρχει ερωτηματικό πια, είναι γεγονός, είναι αντικειμενικό γεγονός και επί αυτού συζητάμε αυτές τις μέρες- εντάξει τους πολιτικούς του αντιπάλους, είναι αποδεδειγμένο, τον κ. Ανδρουλάκη, δημοσιογράφους Κουκάκη, Τέλλογλου και λοιπούς, τους δικούς του γιατί τους παρακολουθούσε; Υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα εδώ.
Ξέρετε γιατί τους παρακολουθούσε; Γιατί ο κ. Μητσοτάκης επί τριάμισι χρόνια -και πάνω από τριάμισι χρόνια- φτιάχνει καθεστώς, ένα καθεστώς από αυτά που βλέπουμε στη γειτονική μας χώρα, στη Λατινική Αμερική, στην Κεντρική Ευρώπη. Τι σημαίνει το καθεστώς; Ότι φτιάχνει ένα δικό του προσωπικό, το οποίο αποδέχεται να παρακολουθείται, είναι ευγνώμων που παρακολουθείται, είναι ευγνώμων να ταπεινώνεται και να είναι σε αναξιοπρεπή θέση. Αυτό είναι το καθεστώς.
Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν ανεξαρτησία γνώμης ούτε αξιοπρέπεια. Γιατί είναι ένα εύπλαστο καινούργιο υλικό που δεν είναι ο παλιός Βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου ο οποίος είναι εδώ γιατί είναι αντιπρόσωπος του έθνους, παραστάτης του έθνους. Είναι εδώ για να δοξάζει τον κ. Μητσοτάκη.
Μου έκανε εντύπωση από το 2019 μέχρι σήμερα, πριν καν το θέμα των παρακολουθήσεων, πώς όλοι οι Βουλευτές και Υπουργοί ανέβαιναν σε αυτό το Βήμα και έλεγαν σε όλες τους τις ομιλίες «ο κ. Μητσοτάκης, ο αρχηγός μας, που έκανε αυτό, ο Πρωθυπουργός μας που έκανε το άλλο». Η αξιοπρέπεια του Βουλευτή, η υπερηφάνεια, αυτό που βγαίνει από το Σύνταγμα δεν το είδαμε ποτέ και εδώ βλέπουμε να ταπεινώνονται άνθρωποι.
Κι εγώ ερωτώ. Τον κ. Φλώρο και τους άλλους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων ταπεινωμένους -γιατί το να παρακολουθείται κάποιος είναι ταπείνωση- πώς εμείς οι πολίτες μπορούμε να τους εμπιστευτούμε;
Αυτό το καθεστώς έχει φτιάξει ο κ. Μητσοτάκης, αυτό το καθεστώς το οποίο ο Βέμπερ ονομάζει σουλτανικό, που δεν θέλει τη μοντέρνα πολιτική, το πολιτικό προσωπικό, με άποψη αλλά ένας αρχηγός ο οποίος το μόνο που μαθαίνει είναι να τσιρίζει και όσο περισσότερο τσιρίζει νομίζει ότι εκφοβίζει. Ο κ. Μητσοτάκης εκφοβίζει την κοινωνία, εκφοβίζει όμως και το δικό του προσωπικό πάνω από όλα, γιατί το θεωρεί δικό του προσωπικό.
Το αντισύριζα μέτωπο φτιάχτηκε όχι μόνο στην πολιτική σύγκρουση, την πολιτική αντιπαράθεση, φτιάχτηκε και ως ένα πολιτισμικό γεγονός, ότι υπάρχει ένα πολιτικό προσωπικό της Δεξιάς, με κεντρώους, με ακροδεξιούς, με ανθρώπους οι οποίοι προέρχονται από το χουντικό παρελθόν, φτιάχτηκε λοιπόν ένα πολιτισμικό γεγονός ότι αυτοί είναι οι καλύτεροι, είναι οι άριστοι και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι κατσαπλιάδες, οι αμόρφωτοι, οι οποίοι δεν είναι στην Ευρώπη, δεν έχουν καμία αίσθηση της Ευρώπης. Λοιπόν, θα πάρω τον τίτλο της σημερινής εκδήλωσης. Μένουμε Ευρώπη χωρίς κράτος δικαίου; Αυτό είναι η Ευρώπη για εσάς; Χωρίς κράτος δικαίου; Χωρίς δημοκρατία; Χωρίς ελευθεροτυπία; Χωρίς τίποτα; Και νομίζετε ότι θα σας αφήσουμε;
Θέλω να σας πω ένα πράγμα. Τα δικά μας χώματα, τα αριστερά, δημοκρατικά, προοδευτικά, έχουν ποτιστεί με άλλους ιδρώτες και αίματα, που δεν πρόκειται να φοβηθούν ούτε τον κ. Μητσοτάκη ούτε το καθεστώς που φτιάχνει και δεν πάτε να βάλετε όσες τσιρίδες θέλετε…
Ο λαός σάς έχει πάρει είδηση. Θα αντισταθούμε σε αυτόν τον κατήφορο. Δεν πρόκειται να αφήσουμε την Ελλάδα να γίνει μια τριτοκοσμική χώρα με αυταρχικό καθεστώς και με ένα πολιτικό προσωπικό και με πολίτες που φοβούνται.
Όχι, δεν θα βγάλουμε τον σκασμό. Να το ξέρετε!
