Αυτή ήταν η πλατεία Κολωνακίου πριν ξεκινήσουν τα έργα για τους σταθμούς της γραμμής 4
Το ίδιο έχει συμβεί και σε άλλες δύο τοποθεσίες του Κέντρου που περνάω συχνά, όπως πχ στον μελλοντικό σταθμό της Αλεξάνδρας (στ. Σόνια) και σε εκείνο των δικαστηρίων (στ. Ευελπίδων)
Στην ενδιάμεση στάση, αυτή των Εξαρχείων, δεν έχουν τολμήσει ακόμα, αλλά φαντάζομαι δεν το ξέχασαν κιόλας. Άλλωστε έχουν απορριφθεί όλες οι εναλλακτικές προτάσεις, μερικές εκ των οποίων είναι των κατοίκων ή/και των (αριστερών κυρίως) αντιπολιτευτικών σχημάτων ή άλλων συλλογικοτήτων με αναφορές στη γειτονιά (ενδεικτικά, Συνέλευση Κατοίκων, Ανοιχτή Πόλη, πρόταση Μπελαβίλα, Κενό Δίκτυο, στέκια κ.α.).
Αυταπάτες για το τι σημαίνει “πράσινη μετάβαση” και “παράδοση των γειτονιών στους πολίτες” για την παρούσα πολιτική ηγεσία δεν είχε κάνεις ποτέ.
Ωστόσο η εικόνα που παρουσιάζει η πόλη κατά τον τοξικό συνδυασμό Μπακογιάννη – Νέας Δημοκρατίας δεν έχει προηγούμενο.
Πάτημα η πανδημία, η οποία έδωσε την εντύπωση πως ο δεξιός ρεβανσισμός, ο οποίος μην ξεχνάμε ότι μπήκε βίαια σε εφαρμογή με σκοπό την ανάκτηση του όποιου εδάφους χάθηκε κατά την έντονη απονομιμοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επί των ετών του μνημονίου-αντιμνημονίου, μπορεί να παρελαύνει χωρίς αντιστάσεις, ακόμα και να σβήνει από τον χάρτη ολόκληρες προηγούμενες κοινωνικές διεργασίες.
Αρκεί όμως να θυμηθούμε τις πολύ σημαντικές νίκες που σημείωσαν οι κάτοικοι κατά τη θητεία όλων των τελευταίων δημάρχων της πόλης (Ελαιώνας, πάρκο Πατησίων, πάρκο Ναυαρίνου, κι ένα σωρό άλλα) για να καταλάβουμε πόσο επίπλαστη είναι η παραπάνω εικόνα.
Σαφέστερες θέσεις και εντονότερη δράση θα πρέπει να ζητήσουμε και από τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση η οποία στην κυβέρνηση, αν και ξεκόλλησε το έργο του μετρό και υιοθέτησε μια σαφώς ηπιότερη και εποικοδομητικότερη νοοτροπία απέναντι στις εντάσεις πολιτειας-κατοίκων, άφησε άλυτα αρκετά θέματα της ζωής στην πόλη. Μεταξύ αυτών οι δραματικές συνθήκες έλλειψης πρασίνου, αλλά και πρόσβασης στη στέγη με την αλλοίωση που κατάφερε στις γειτονιές η έφοδος και η ασυλία του real estate, ταυτόχρονα με τη συνδρομή των ιδιοκτητών ακινήτων που εκτίναξαν τα ενοίκια για παλιούς και νέους κατοίκους. Ζητήματα δηλαδή που επηρεάζονται άμεσα από την σημερινή κυβερνητική νοοτροπία για τους ελεύθερους/δημόσιους χώρους.
Το 2022 δύσκολα θα γίνει 2021 ενώ ακόμα πιο δύσκολα θα καταντήσει 2020. Να ξανασηκώσουμε τα μάτια μας στην πόλη και τον δημόσιο χώρο
Κωστής Λιερός
Ανάρτησή του στο Facebook
