Καπιταλισμός

27
01

Λεωνίδας Καρύγιαννης: Καπιταλισμός και καπιταλιστές, Μια διαρκής καταστροφή για ανθρώπους και περιβάλλον

Αυτός ο κόσμος που κτίζετε στο όνομα της ‘’Ελευθερίας’’ και της οικονομίας της αγοράς το μόνο που του αξίζει είναι να Αλλάξει . Η ''ελίτ'' της κοινωνίας μας ζει παρασιτικά και για να αυξήσει τα κέρδη της δημιουργεί φτώχεια ,ανισότητες, διαφθορά, πολέμους , δικτατορίες, ,καταστροφή του περιβάλλοντος ,και μαζικές μεταναστεύσεις. Με βάση τα στοιχεία της Oxfam (Στοιχεία σαν γροθιά στο στομάχι μας) : 1) Το πλουσιότερο 1% του κόσμου κατέχει υπερδιπλάσιο από τον συνολικό πλούτο 6,9 δισ. Ανθρώπων. 2) Οι 2.153 δισεκατομμυριούχοι της υφηλίου κατείχαν πέρυσι περισσότερα από ότι 4,6 δις. άνθρωποι 3) Οι 22 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου κατέχουν περισσότερα από ότι όλες οι γυναίκες της Αφρικής 4) Η απλήρωτη εργασία των γυναικών -για φροντίδα παιδιών, νοικοκυριό κ.λ.π.- είναι τουλάχιστον 10,8 τρισ. δολάρια παγκοσμίως, τριπλάσιας αξίας με το συνολικό μέγεθος του τομέα υψηλής τεχνολογίας Όμως με βάσει τα ίδια στοιχεία 5) Φορολογώντας με επιπλέον 0,5 την περιουσία του πλουσιότερου 1% στα επόμενα χρόνια ισοδυναμεί με τις επενδύσεις που χρειάζονται για να δημιουργηθούν : 117 εκατ. Θέσεις εργασίας σε εκπαίδευση, υγεία, φροντίδα ηλικιωμένων κ.λ.π. Οι εργαζόμενοι τα συνδικάτα και τα κόμματα της αριστεράς και της Οικολογίας πρέπει να κάνουν κυρίαρχο σύνθημα τους το ‘‘Φορολογήστε και απαλλοτριώστε τον πλούτο’’ σαν την μοναδική σωτηρία για την ανθρωπότητα.
07
01

Ο Μαρξ στην εποχή του Τραμπ, μια συνέντευξη με τον Ντέιβιντ Χάρβεϊ

Νομίζω ότι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε θα πρέπει να αλλάξει από τα μέσα. Δεν υπάρχει τρόπος να κινηθούμε εκτός καπιταλισμού, θα πρέπει όμως να βρούμε τρόπους από τα μέσα, πράγμα που καθιστά πολύ σημαντική την ανάλυση του Μαρξ για τις αντιφάσεις. Αυτές οι αντιφάσεις είναι οι μοχλοί που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα από τα μέσα. Δεν πιστεύω ότι μια επανάσταση ή κάτι τέτοιο ας πούμε, θα μας σώσει από τα προβλήματα του καπιταλισμού. Θα πρέπει να δουλέψουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα στο εσωτερικό του.
27
12

Kari Polanyi Levitt: Ζούμε πραγματικά σ’ έναν εφιάλτη της οικονομίας-καζίνο

Tο καθήκον των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων ήταν ακριβώς να εμποδίσουν τη χρηματιστικοποίηση και τις κοινωνικές ανισορροπίες των τελευταίων είκοσι χρόνων, μετά την εισαγωγή του ευρώ και των κανόνων για τα ελλείμματα. (...) Εάν αυτό ήταν το καθήκον των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, τότε αυτά απέτυχαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Και αυτός είναι ο λόγος που τόσο πολλοί άνθρωποι στην κοινωνία έχασαν την εμπιστοσύνη τους στα σημαντικότερα πολιτικά κόμματα. (...) Αυτό που λέω είναι ότι έχουμε φτάσει σ’ ένα επίπεδο στην ανάπτυξη του καπιταλισμού, το οποίο είναι στάδιο απαρχαίωσης και δυσλειτουργίας, ένα στάδιο κερδοσκοπικού καπιταλισμού (rentier capitalism) που λειτουργεί σαν καζίνο. Αποδεικνύει την ανικανότητά του να παραγάγει σταθερές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες σε όλες τις χώρες, ακόμα και στις μεγάλες.
28
10

Δεν είναι ο Καπιταλισμός των γονιών σου

Ο Καπιταλισμός δεν μπορεί πια να εξασφαλίσει την προσκόλληση των εργαζομένων στο σύστημα επειδή δεν καλύπτει τις ανάγκες τους. Θα πρέπει συνεπώς να βασιστούν σε δύο αρνητικά κίνητρα προκειμένου να επιτύχουν την υποταγή: ο φόβος του κόσμου ότι θα χάσουν τις θέσεις εργασίας τους, ή ότι δε θα υπάρχουν καν, και ο φόβος του κόσμου απέναντι στην κτηνώδη καταστολή ή στην τιμωρία αν αποπειραθεί να αντιδράσει. Η εμφάνιση αυτών των κτηνωδών καταστάσεων επέφερε την επιτάχυνση της ταξικής πάλης που λαμβάνει χώρα από την αρχή της Μεγάλης Ύφεσης.
15
09

Οι φυσικές καταστροφές είναι κοινωνικά και ταξικά γεγονότα

Το λήμμα της Wikipedia για τον τυφώνα Mitch, που σάρωσε την Κεντρική Αμερική, το 1998, γράφει: «Από τις 29 Οκτωβρίου έως τις 3 Νοεμβρίου, ο τυφώνας Μitch προκάλεσε ιστορικών διαστάσεων βροχοπτώσεις στην Ονδούρα, τη Γουατεμάλα και τη Νικαράγουα, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για 75 ίντσες βροχής… Σχεδόν 11.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 11.000 ήταν αγνοούμενοι μέχρι το τέλος του 1998. Επιπλέον, 2,7 εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν χωρίς σπίτι».
04
09

Ένας τρελός κόσμος: ο καπιταλισμός και η επιδημία ψυχικών ασθενειών

Η ψυχική ασθένεια αναγνωρίζεται πλέον ως μία από τις μεγαλύτερες αιτίες ατομικής δυστυχίας στις σύγχρονες κοινωνίες και πόλεις της Δύσης, συγκρίσιμη με τη φτώχεια και την ανεργία. Για παράδειγμα, στο Ηνωμένο Βασίλειο ένας στους τέσσερις ενήλικες έχει διαγνωσθεί με ψυχική ασθένεια και τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά κάθε χρόνο. «Ποιό μεγαλύτερο κατηγορητήριο ενός συστήματος θα μπορούσε να υπάρξει από μια επιδημία ψυχικών ασθενειών;». Οι εμπειρίες της κοινωνικής απομόνωσης και αποξένωσης, της ανισότητας, της ιδεολογίας του υλισμού και του ίδιου του νεοφιλελευθερισμού, θεωρούνται σήμερα σημαντικές γενεσιουργές αιτίες για τις ψυχικές διαταραχές κι αυτό αντικατοπτρίζεται στους τίτλους πολλών πρόσφατων άρθρων και ομιλιών επί του θέματος από πολλούς ψυχοθεραπευτές και περιλαμβάνουν συζητήσεις για το αν ο «νεοφιλελευθερισμός είναι επικίνδυνος για την ψυχική υγεία» και αν «είναι ο νεοφιλελευθερισμός που μας κάνει να αρρωστήσουμε»;
12
08

Ναόμι Κλάιν: Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο, όχι ένα εμπορικό σήμα

Η Δεξιά έχει ένα ολιστικό όραμα για να πραγματοποιήσει την κυριαρχία σε κάθε επίπεδο, πάνω στους ανθρώπους και πάνω στον πλανήτη. Είναι ένας «πάρτα-όλα-υπερ-ατομικισμός». Οι προοδευτικοί και οι άνθρωποι της Αριστεράς δεν ήταν αρκετά σαφείς για το ποιος είναι ο συνδετικός ιστός αυτού που θέλουμε και για το πόσο καλά συνδέονται οι ιδέες μας. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε.
20
06

Γιατί ο Καπιταλισμός δημιουργεί άσκοπες δουλειές

Το 1930, ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς, προέβλεψε ότι η τεχνολογία θα είχε προχωρήσει τόσο πολύ ως το τέλος του αιώνα, ώστε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία ή οι ΗΠΑ, θα κατόρθωναν να καθιερώσουν την 15ωρη εβδομάδα εργασίας. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι είχε δίκιο. Με τεχνολογικούς όρους, πραγματικά θα μπορούσαμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο. Όμως αυτό δεν συνέβη. Αντ' αυτού, η τεχνολογία έχει γιγαντωθεί, αν μη τι άλλο, για να σκαρφίζεται τρόπους για να μας κάνει όλους να δουλεύουμε περισσότερο. Προκειμένου να το πετύχει αυτό, θα έπρεπε να δημιουργηθούν δουλειές, που στην ουσία είναι άσκοπες. Πολλές χιλιάδες άνθρωποι, πρωτίστως στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, αναλώνουν το σύνολο του εργασιακού τους βίου, εκτελώντας καθήκοντα που ενδόμυχα πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται πραγματικά να υπάρχουν. Η ηθική και πνευματική ζημιά από αυτές τις καταστάσεις, είναι βαθειά. Είναι μία πληγή στην συλλογκή μας ψυχή. Ωστόσο, επί της ουσίας, κανείς δεν μιλά γι' αυτό.
15
02

Μπορεί ν’ ανανεωθεί ο (ελληνικός) καπιταλισμός;

Γιατί τόση εμπιστοσύνη εκ μέρους της Αριστεράς στην ικανότητα του καπιταλισμού να ανανεωθεί; Πρόκειται στην πραγματικότητα για ευρωπαϊκό φαινόμενο και όχι απλά ελληνικό. Σε μας έκανε πρόσφατα την εμφάνισή της η θεωρία του “ελατηρίου”: η οικονομία συμπιέστηκε, πού θα πάει θα εκτιναχθεί! Υπάρχει και “μαρξιστική” θεμελίωση: ο καπιταλισμός γνωρίζει κύκλους και μέσα από την ύφεση και τη μείωση του εργατικού κόστους αναζωογονείται! Πρόκειται, βέβαια, για μια προσέγγιση που μας καλεί να αναβάλουμε τα κοινωνικά αιτήματα, αλλά και να αγνοήσουμε τα οξυνόμενα και επείγοντα περιβαλλοντικά προβλήματα.
  • 1
  • 2