ΣΥΡΙΖΑ

22
02

Από το brand name στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ

Αυτή η συλλογικότητα, ο εν τη γενέσει του ΣΥΡΙΖΑ, με τις συνιστώσες του ακόμα, ούτε καν με τις τάσεις του, ήταν η μήτρα που απέδειξε ότι μπορεί να κάνει όχι μόνο ορθές  πολιτικές εκτιμήσεις, ενωτικές οργανωτικές επιλογές, συνθετικές προγραμματικές διακηρύξεις, αλλλά και επιτυχείς επιλογές προσώπων. Και αποδείχθηκε, σε πολύ δύσκολες πολιτικές και εσωκομματικές συνθήκες, ότι όχι μόνο μπορούσε να παράγει πολιτική, αλλά και να τη στηρίζει με στελέχη και μέλη που συχνά είχαν πολύ διαφορετικές απόψεις μεταξύ τους. Πώς το κατάφερνε; Εξαντλούσε, έστω και με επίμονες πιέσεις, τις δυνατότητες συλλογικής και δημοκρατικής λειτουργίας, που είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν ήταν αγαθό εν επαρκεία. Πάντως, εσωτερικοί εχθροί δεν αναζητήθηκαν ούτε κατασκευάστηκαν ακόμα και την «ώρα της κρίσεως», το καλοκαίρι του 2015. Το ότι ακούγονται απρόσεκτα απαξιωτικές αναφορές στις τάσεις, και μάλιστα από ηγετικά χείλη, δεν έχει βάση στην αντικειμενική πραγματικότητα. Αντίθετα, χωρίς αυτές η ορθοφροσύνη θα ήταν αγαθό εν ανεπαρκεία ελλείψει κριτικής.    Δεν θα πρέπει, λοιπόν, με τίποτα να αφήσουμε να εννοηθεί ότι η διαφωνία, και σε σοβαρά και κρίσιμα ζητήματα, είναι «φυσιολογικό» να οδηγεί σε διασπάσεις, σε χωρισμούς συναινετικούς ή «αιματηρούς», όπως μπορεί να παρεξηγηθεί η σχετική αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στη συνέντευξή του στον Alpha. («Όταν διαφωνούμε, δεν υπονομεύουμε, ο καθένας ακολουθεί το δρόμο του»). Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, από την ίδρυσή του ως σήμερα είναι μια απόδειξη περί του αντιθέτου. Αν δεν φτάνει αυτό, μπορούμε αρκετοί προερχόμενοι από το ΚΚΕ Εσωτερικού να καταθέσουμε την εμπειρία μας. Γιατί κι εμείς «ξανασυναντηθήκαμε» μετά από χρόνια με τους «αντιπάλους» μας, αλλά εν τω  μεταξύ ο Συνασπισμός είχε φτάσει στο σημείο κινδύνου εξαφάνισης. Χωρίς εμείς, που «ακολουθήσαμε το δρόμο μας», να «ωφελούμαστε» από τη φθορά του.    Αυτό που προέκυψε με τη συνθετική μορφή του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν ένα εγκεφαλικό κατασκεύασμα· ήταν απότοκο μιας εμπειρίας, ήταν ένας τύπος κόμματος που προέκυπτε από τις ανάγκες μιας κατακερματισμένης αριστεράς και τη ριζοσπαστικοποίηση μεγάλων τμημάτων, που έκανε ορατή την επικείμενη μετατόπιση, την τεκτονική μετακίνηση μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος από το κέντρο προς τα αριστερά. Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να ήταν «όταν διαφωνούμε, χωρίζουμε», αλλά «παρότι διαφωνούμε, συνυπάρχουμε». Αυτό είναι το DNA του ΣΥΡΙΖΑ και σ΄ αυτό το πεδίο αν χρειαστεί πρέπει να δοθεί μάχη, πολύ σοβαρότερη από το παρακολούθημα του τίτλου. Γιατί η καταστροφή του DNA είναι που καταλύει έναν οργανισμό.   Αυτό το ποιοτικό ενοποιητικό χαρακτηριστικό δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την αρχή της σιωπηρής ομοφωνίας ή της σιωπηρής πλειοψηφίας. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας, από τη θέση του προέδρου του κόμματος, υποστηρίζει πως η καλύτερη και δημοκρατικότερη λύση είναι η προσφυγή στα μέλη του, αγγίζει άλλο ένα ουσιαστικό ζήτημα λειτουργίας του κόμματος. Υπάρχουν αρκετά θέματα εδώ: Ποιος αποφασίζει την προσφυγή σε «δημοψημισματικού» τύπου λύσεις; Ποιος διατυπώνει το ή τα ερωτήματα; Πώς συζητούν τα μέλη τις διαφορετικές απόψεις; Για όσους έχουν θητεύσει σε κόμματα της ανανεωτικής αριστεράς δεν είναι άγνωστος ο τρόπος συζήτησης με βάση διαφορετικές απόψεις, που τίθενται ισότιμα σε συζήτηση, πριν από οποιαδήποτε σημαντική απόφαση, που λαμβάνεται μετά λόγου γνώσεως, μετά από ανταλλαγή επιχειρημάτων και όχι συνθημάτων. Και η απόφαση αυτή μπορεί, τελικά, να είναι μια σύνθεση που προκύπτει από τη συζήτηση, η οποία σύνθεση αποκλείεται, όταν ζητάς από τα μέλη μια απάντηση με «ναι», ή «όχι». Τότε είναι που η όποια συζήτηση καταντάει άγονη, μοιάζει με σπατάλη χρόνου, αν δεν είναι απλώς προσχηματική. (Προδημοσίευση από την εφημερίδα Η Εποχή του φύλλου της 23ης Φλεβάρη)
22
02

Σήμερα τους γλεντάμε στο Τάε Κβον Ντο!

Πάμε για καφεδάκι κι ας μην έχει λιακάδα. Διαβάζουμε προσεκτικά για την αποψινή συγκέντρωση και ακόμη πιο προσεκτικά για τα σενάρια για πρόωρες εκλογές και το σχέδιο αποστρατείας του Τσίπρα. Βλέπετε τα μαρινάκεια έντυπα έχουν πάθει σήμερα μια... σύμπτωση. Στη συνέχεια πάμε για τσίπουρα με συντρόφους και συντρόφισσες και βγάζουμε τα εσωκομματικά μας εσώψυχα μεταξύ μας να ξαλαφρώσουμε. Ξεκινάμε για νότια. Αν είμαστε σε αυτοκίνητο ακούμε ραδιόφωνο. Κάπου θα ακουστεί η τσιριχτή φωνή του Αδώνιδος να μιλάει για σκευωρία στην υπόθεση Novartis. Περνάμε από το Eλληνικό να δούμε μήπως έχουν βγει τίποτα μπουλντόζες και τσάμπα αδικούμε την κυβέρνηση που φέρνει επενδύσεις!
20
02

Ποιους αφορά το πλατύ προοδευτικό κάλεσμα;

Ας ακολουθήσουμε τη λογική των αριθμών και των γεγονότων. Το «πλατύ προοδευτικό κάλεσμα» δεν αναφέρεται στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Γιατί; Από τα περίπου 2 εκατομμύρια της εκλογικής βάσης του παλαιού ΠΑΣΟΚ, το 75% έχει έρθει στο ΣΥΡΙΖΑ ήδη από το 2012 και έχει επιβεβαιώσει την εμπιστοσύνη του σε αυτόν και το 2015 (δύο φορές) και το 2019. Το υπόλοιπο παραμένει στο ΚΙΝΑΛ, το οποίο έχει οριοθετήσει πλέον και αυτό τη βάση του. Άρα, μιλάμε αποκλειστικά για στελέχη του πρώην ΠΑΣΟΚ. Ποια στελέχη; Όχι προφανώς εκείνα του «εκσυγχρονισμού», διότι τα περισσότερα από αυτά είτε παραμένουν στη «σαμαρική συνιστώσα» του ΚΙΝΑΛ είτε αισθάνονται εγγύτερα στη ΝΔ. Επίσης, δεν μιλάμε για τα στελέχη του παλιού «αντιμνημονιακού» ΠΑΣΟΚ, διότι αυτά έχουν έρθει στο ΣΥΡΙΖΑ ήδη από το 2012 με το «Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο». Τι απέμεινε; Το στελεχιακό δυναμικό της «μεταμοντέρνας τεχνοκρατίας» του ΠΑΣΟΚ της «πράσινης ανάπτυξης», της Eldorado Gold, των εξορύξεων υδρογονανθράκων, των ΣΔΙΤ, των «μανατζερ», κ.λπ. Άρα, το ερώτημα δεν είναι τόσο σε ποιους απευθύνεται, αλλά ποιες πολιτικές υποστηρίζουν αυτοί που τελικά θα συμμετάσχουν στο «πλατύ προοδευτικό κάλεσμα».
20
02

Πάνος Λάμπρου: Τα μέλη να έχουν μια ισοτιμία μεταξύ τους

Το μέλος της ΠΓ μίλησε μεταξύ άλλων και για το ζήτημα της λειτουργίας των μελών των οργανώσεων και υπογράμμισε την ανάγκη να υπάρχει ισοτιμία μεταξύ των μελών, που το χαρακτήρισε πολύ κρίσιμο ζήτημα, και αυτοπρόσωπη παρουσία τους. Αν δεν πάρουμε μέτρα, όπως τόνισε, υπάρχει ένας κίνδυνος να δημιουργηθούν δύο ταχυτήτων μέλη και το ζητούμενο δεν είναι πούμε ότι έχουμε Χ μέλη. Σημείωσε ότι δεν θέλει ένα κόμμα που να λειτουργεί με απόσταση καθώς για εκείνον είναι ουσιαστική η συμμετοχή των μελών στις συζητήσεις και στις αποφάσεις. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει, όπως είπε, να κάνουν τις λειτουργίες του κόμματος πιο ελκυστικές ή να χρησιμοποιήσουν τη νέα τεχνολογία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά όπως εξήγησε έχει τρομακτική αξία η επαφή των ανθρώπων, να βλέπει ο ένας τον άλλον καθώς αυτή η ματιά είναι κρίσιμη και φυσικά δεν θέλουν να πάνε σ` ένα συνέδριο σε μια άλλη διαδικασία και απλώς να ακούνε ατάκες ή να γράφονται δηλώσεις. Χρειάζεται συζήτηση, εξήγησε. Ο κ. Λάμπρου εξήγησε ότι η ανθρώπινη σχέση είναι οξυγόνο και την επιδιώκουν καθώς έτσι θα μπορέσουν στη συνέχεια να πάνε στην κοινωνία και να δώσουν τη μάχη π.χ. στο εργατικό κίνημα ή στον χώρο των δικαιωμάτων.
19
02

Το κείμενο του απολογισμού επαναφέρει τη συζήτηση επί της ουσίας

Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το τρέχον Σαββατοκύριακο ίσως αποδειχθεί η ουσιαστικότερη πριν το 3ο Συνέδριό του, που ορίστηκε, τελεσίδικα, από την Π.Γ. να γίνει 14 – 20 Μαϊου. Και τούτο για δυο λόγους. Ο ένας, είναι διότι όλο το μακρύ διάστημα όπου αποφευγόταν – επί ζημία, βέβαια, της συλλογικής λειτουργίας του Κόμματος – η σύγκλισή της, επιχειρείτο να εξευρεθούν λύσεις, να επιτευχθούν συμφωνίες ή και να επιβληθούν – ακόμη και με έξωθεν παρεμβάσεις ΜΜΕ – κατευθύνσεις, στο περιθώριο των συλλογικών οργάνων. Φαίνεται να υπερίσχυσε το κλίμα αναζήτησης συνθετικών λύσεων ή και λογική συμβιβασμών, αν και μένει αυτό να επιβεβαιωθεί στη συνεδρίαση της ΚΕ. Ο άλλος λόγος είναι ότι η θεματολογία της συζήτησης είναι ουσιαστική και οι αποφάσεις της για τα τρία θέματα που θα τεθούν, ο απολογισμός, οργανωτικές – τεχνικές ρυθμίσεις και η προσθήκη στο όνομα του κόμματος, θα είναι καθοριστικές. Καθοριστικές και ως περιβάλλον για την εξασφάλιση ενός γόνιμου και θετικού κλίματος για την προσυνεδριακή συζήτηση στην κοινωνία και στις oργανώσεις. Η επόμενη συνεδρίαση της ΚΕ, που δεν θα αργήσει, θα συζητήσει το Πρόγραμμα του κόμματος. Από πλευράς ουσίας, θα είναι ακόμη πιο καθοριστική για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και την επάνοδό του στην κυβερνητική εξουσία. Ο απολογισμός είναι ένα μεστό κείμενο, καλογραμμένο, με ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο, που θέτει ακόμη και ζητήματα της λειτουργίας και οικοδόμησης του κόμματος. Αξίζει να συζητηθεί στο κόμμα. Βοηθάει τα μέλη και τους φίλους του να κατανοήσουν σε βάθος τη διαδρομή στην κυβέρνηση, τι έγινε, τι δεν έγινε, τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε να γίνει, το περιβάλλον και τους λόγους που συνέβησαν όλα αυτά. Χωρίς αφορισμούς, αιχμηρά σημεία ή υπονοούμενα – σπάει την τραγικά αρνητική παράδοση της Αριστεράς. Ωστόσο, οι παρατηρήσεις του δεν θα είναι και τόσο ευχάριστες για την ηγεσία, η οποία, στην αρχή, ήταν απρόθυμη να υπάρξει απολογισμός. Ουσιαστικά, τη σύνταξή του την «επέβαλε» η βάση του κόμματος με την έννοια ότι πάρα πολλά μέλη το έθεταν στις ΟΜ με επιμονή. Είναι κίνηση που ενισχύει το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ, τον κάνει να ξεχωρίζει.
18
02

Ένας απολογισμός του μέλλοντός μας

Διαβάζοντας το σχέδιο απολογισμού, σίγουρα θα παρατηρήσετε ότι το τμήμα που αφορά τη δράση του κόμματος καθαυτή, είναι σχετικά περιορισμένο. Για δύο λόγους κυρίως: επειδή η δράση των κομματικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, κατά κύριο λόγο αναγκαστικά, προσανατολίστηκε στο κυβερνητικό έργο περιορίζοντας τις δυνατότητες αυτοτελούς ανάπτυξης της δράσης του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος· αλλά όχι μόνο γι΄ αυτό: και πριν αναληφθεί το βάρος της κυβέρνησης, προβλήματα αυτοτελούς δράσης των κομματικών οργανώσεων εκεί όπου γίνονται αναπόσπαστο τμήμα της κοινωνίας, ήταν και πριν, είναι και τώρα –με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση– πολύ σοβαρά. Αν δεν επιχειρηθεί η λύση τους τώρα, στην πορεία προς ένα συνέδριο διεύρυνσης, ανάπτυξης οργανωτικής και ανασυγκρότησης, πότε θα λυθούν; Ίσως, για ένα κόμμα που δεν έμαθε, και λόγω αρχικού μεγέθους και λόγω τρόπου λειτουργίας, να αναλαμβάνει δύο παράλληλα καθήκοντα, θα ήταν σκόπιμο αυτού του είδους τα ζητήματα να τεθούν ξανά και να αντιμετωπιστούν, αμέσως μετά το συνέδριο, σε μια οργανωτική συνδιάσκεψη με ευθύνη της κεντρικής επιτροπής, που δεν είναι ανάγκη να είναι πανελλαδική· εδώ και αρκετά χρόνια ζούμε και δρούμε σε 13 περιφέρειες αγνοώντας επιδεικτικά την ύπαρξή τους ως ιδιαίτερου διοικητικού και πολιτικού πεδίου.
14
02

Ούτε κόμμα-χυλός ούτε κόμμα-άθροισμα φραξιών

Σιγά σιγά ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει το νερό στ’ αυλάκι. Το σχέδιο απολογισμού που κατατέθηκε στην Πολιτική Γραμματεία ως βάση συζήτησης είναι μια καλή αρχή. Περιέχει μπόλικη αυτοκριτική για τα λάθη και τις παραλείψεις της περιόδου 2012-2019, αποφεύγει τους εξωραϊσμούς και τις μεγαλοστομίες -σύνηθες φαινόμενο στα κομματικά κείμενα της Αριστεράς- και περιγράφει την κατάσταση με την επιβαλλόμενη αυστηρότητα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ενότητα που αναφέρεται στο κόμμα. Για την Αριστερά ο ρόλος του κόμματος είναι αναντικατάστατος, συνιστά θεμελιώδη συνθήκη της ύπαρξής της. Σήμερα, από τη θέση της αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να συζητήσει σοβαρά και σε βάθος το θέμα της δομής και της λειτουργίας του κόμματος, αφού όπως αναφέρεται στο σχέδιο απολογισμού, «το κόμμα συνιστά το πεδίο όπου σχηματίζεται και διαπλάθεται δημοκρατικά η συνολική πολιτική μας, το πεδίο όπου δοκιμάζονται και κρίνονται πάντα δημοκρατικά οι ιδέες και οι προτάσεις που αφορούν τη στρατηγική και την τακτική μας». Για να συμβεί αυτό απαιτείται να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που θα επιτρέπουν τη συμμετοχή των μελών και των στελεχών στις διαδικασίες συζήτησης και κυρίως στη λήψη των αποφάσεων. Αναρωτιέμαι όμως τι είδους συζήτηση μπορεί να γίνει σ’ ένα συνέδριο στο οποίο, όπως υπολογίζει η ηγετική ομάδα, θα λάβουν μέρος 6.000 σύνεδροι. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας με 80 εκατομμύρια μέλη οργανώνει λιγότερο μαζικά συνέδρια. Αυτό δεν θα είναι συνέδριο, θα είναι διαδήλωση. Και ως γνωστόν στις διαδηλώσεις δεν συζητούν, φωνάζουν συνθήματα και χειροκροτούν. Επίσης πόσο αποτελεσματικό θα είναι και πόσο συχνά θα συνέρχεται ένα όργανο -η Κεντρική Επιτροπή, δηλαδή το ανώτερο καθοδηγητικό όργανο- που θα έχει 251 μέλη. Ο γιγαντισμός δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα. Αν ο στόχος είναι να μη γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ «κόμμα-χυλός», όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη φάση του, ή «κόμμα-άθροισμα φραξιών», όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη διάσπαση το 2015, κάποιο άλλο μοντέλο πρέπει να επινοηθεί.
10
02

Χριστόφορος Παπαδόπουλος: Πρωτεύουσα υποχρέωση η σύνδεση με την κοινωνία

Δεν είναι παράδοξο, ούτε πρωτότυπο ένα ρεύμα ιδεών να δέχεται επιθέσεις από τους έξω και κριτική από μέσα. Το παράξενο θα ήταν να υπήρχε αφωνία, να σε αγνοούν. Λέω ότι θα ήταν παράξενο, γιατί οι 53+ παράγουν πολιτικό λόγο, πολιτικό επιχείρημα και ταυτόχρονα σαφήνεια στην ιδεολογία και τη θεωρία. Έχετε δίκιο ότι υπάρχουν συγκλίσεις, κοινές εκτιμήσεις και ταυτίσεις για το παρελθόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, την πολιτική ύλη, δηλαδή, του Συνεδρίου, από πολύ περισσότερο κόσμο από αυτόν που αναφέρεται στους 53+. Δείγμα πολιτικής ωριμότητας, κατά τη γνώμη μου, αφού πολύς κόσμος, μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν δέχονται την κατασκευή του εσωτερικού εχθρού, δοκιμάζουν ιδέες και κρίνουν συμπεριφορές. Δεν είναι, επίσης, πρωτοφανές δημοσιογραφικά συγκροτήματα να ανακαλύπτουν μάχες χαρακωμάτων, αιματοχυσίες, εμφύλιους στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Τη δουλειά τους κάνουν και όταν τα ρεπορτάζ τους δεν ταιριάζουν με την πραγματικότητα, τόσο χειρότερο για τη δημοσιογραφία και την αλήθεια. (...) Να διευκρινίσω από την αρχή ότι είμαι υπέρ των εσωκομματικών δημοψηφισμάτων, όπως και κάθε άλλου τρόπου που αυξάνει τη συμμετοχή των μελών στη λήψη των αποφάσεων. Δεν μου αρέσουν τα κούφια δημοψηφίσματα, που εκλαμβάνονται συνήθως ως επικοινωνιακό τρικ. Τα σπουδαία πολιτικά θέματα αξίζουν. Το ζήτημα είναι ότι αυτά θα συζητηθούν εκτενώς στην προσυνεδριακή διαδικασία και στο ίδιο το Συνέδριο. Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι δεν είναι μικρό πράγμα η τόνωση του πολιτικού ενδιαφέροντος του κόσμου που μας παρακολουθεί, αν θέλετε και ως ένα σήμα δημοκρατίας και συμμετοχής, ένα μήνυμα ότι τα λάθη του παρελθόντος δεν θα επαναληφθούν. Δεν συμφωνώ, όμως, σε εσωκομματικό δημοψήφισμα για το όνομα του κόμματος. Όχι μόνο γιατί είναι στην ύλη του συνεδρίου, αλλά γιατί επίσης δημιουργεί τεχνική πόλωση, εντάσεις και άγονα δίπολα. Δεν μου αρέσει η αλλαγή του ονόματος του κόμματος, δεν αλλάζεις το ισχυρό brand name, όπως λέει και ο Αλέξης. Σε προηγούμενη ΚΕ θύμισα ότι στο παρελθόν και άλλες φορές προσθέσαμε πράγματα στον τίτλο μας. Ποιος τα θυμάται; Ποιος θυμάται τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ; Οι επικοινωνιολόγοι λένε ότι όσο πιο πολύ μεγαλώνεις τον τίτλο, τόσο περισσότερο δείχνεις επικοινωνιακή αμηχανία και μικρή εμπιστοσύνη στην ταυτότητα σου.
07
02

Με μόνο γνώμονα τον ΑΝΘΡΩΠΟ και την ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Αντί να κάνουμε αγώνα για τον κάθε κατατρεγμένο από το σύστημα, τον απλό άνθρωπο που δεν έχει ένα κομμάτι ψωμί να φάει, το νοικοκύρη που μετράει τα κουκιά και βλέπει συνεχώς πως δε του βγαίνουν, καθόμαστε κι ασχολούμαστε δυστυχώς με δηλώσεις καθημερινά που σπείρουν τη διχόνοια μεταξύ μας... Αυτό το πράγμα δεν είναι Αριστερά. Ή τουλάχιστον δεν είναι το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς που εντάχθηκα με τόσο πάθος στα 16 μου θέλοντας να πολεμήσω το σύστημα και να το ανατρέψω. Εύχομαι πολύ σύντομα όλοι μας να καταλάβουμε πως δε χρειαζόμαστε πλέον στελέχη μέσα στο κόμμα μας να μας καταδεικνύουν ποιοι σύντροφοι είναι καλοί και κακοί γιατί πολύ απλά δεν τίθεται τέτοιος διαχωρισμός! Όλοι μαζί παλεύαμε, παλεύουμε και θα παλεύουμε με μόνο γνώμονα τον ΑΝΘΡΩΠΟ και την ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
06
02

Θόδωρος Παρασκευόπουλος: Η Αριστερά με σύγχρονους όρους

Τα περισσότερα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση της Αριστεράς μετά την έξοδο από την επιτροπεία ήταν μέτρα ταξικής μεροληψίας, αλλά και πολλά που πήρε προηγουμένως: η προστασία των φτωχών, η επέκταση των δωρεάν θέσεων σε βρεφονηπιακούς σταθμούς στις άνεργες μητέρες, τα σχολικά γεύματα, η αύξηση του κατώτατου μισθού και η κατάργηση του υποκατώτατου, η προστασία της εργασίας με την αναβάθμιση του ΣΕΠΕ και με τη διάταξη για την αιτιολογημένη απόλυση, η αποκατάσταση της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων. Αλλά και τα μέτρα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας που ξηλώνουν τα παραπάνω, μέτρα ταξικής μεροληψίας είναι: για μιαν άλλη κοινωνική τάξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε τα μέτρα της κυβέρνησής του μέτρα ταξικής μεροληψίας, προσθέτοντας όμως ότι αυτά είναι μέτρα που ωφελούν ολόκληρη την κοινωνία και την οικονομική ανάπτυξη. Την οικονομική ανάπτυξη επικαλέστηκε και η Νέα Δημοκρατία, μόνο που τα μέτρα της Αριστεράς απέδωσαν. Και δεν είναι αλήθεια, όπως γράφτηκε ότι την έννοια της ταξικής μεροληψίας τη χρησιμοποιεί η Δεξιά – το αρνείται μετά βδελυγμίας. Ταξική μεροληψία της Αριστεράς λοιπόν είναι η έγνοια για τις εργαζόμενες τάξεις, το εισόδημα και τα δικαιώματά τους, έγνοια επωφελής για την κοινωνία και την προκοπή της. Είναι όμως και η έγνοια για το μέλλον της κοινωνίας, η προβολή μιας κοινωνικής κατάστασης διαφορετικής, της ισότητας και της ελευθερίας. Αυτό είναι ταξική μεροληψία υπέρ της ανθρωπότητας. Είναι όμως και ζήτημα ζωής και θανάτου για την Αριστερά: Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ολλανδίας πήραν την κατιούσα από τότε που η ταξική μεροληψία, έστω και κουτσουρεμένη, έπαψε να αποτελεί μέρος της φυσιογνωμίας τους. Έγιναν κόμματα χωρίς κοινωνική αναφορά και κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, γιατί δεν έχουν πια ρόλο – όπως εξαφανίστηκε το Ποτάμι.