ΣΥΡΙΖΑ

28
06

Αννέτα Καββαδία: Μπροστά και αριστερά

Μακριά από αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος, προβάλλοντας ένα διαφορετικό μοντέλο συγκρότησης - με τους κανόνες της εσωκομματικής δημοκρατίας να μην τίθενται εν αμφιβόλω – και στον αντίποδα των κομμάτων του παλαιοκομματισμού - όπου τα μέλη αντιλαμβάνονταν το ρόλο τους μόνο ως χειροκροτητές και ψηφοφόροι της εκάστοτε ηγεσίας και τα στελέχη, με το βλέμμα στην επόμενη μέρα, αναλώνονταν στη δημιουργία προσωπικών «στρατών» και πελατειακών μηχανισμών - ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να αντισταθεί στις «σειρήνες» εκείνες που θα επιθυμούσαν να τον δουν να μετατρέπεται στον βολικό, διαχειρίσιμο πόλο ενός νέου δικομματισμού.    Όπως έγραφε, άλλωστε, και ο αείμνηστος Τάσος Τρίκκας : «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δική του ιστορία. Είναι σάρκα και πνεύμα της Αριστεράς που επέλεξε τον δρόμο του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία και εμπλουτίστηκε στην πορεία της από άλλα συγγενή ιδεολογικά ρεύματα. Αλλά η παράδοση της σοσιαλδημοκρατίας, της ήταν και της είναι ξένη». Απέναντι, λοιπόν, στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού, με την κυβέρνηση της ΝΔ σκόπιμα να επενδύει στη δημιουργία τοξικού κλίματος προκειμένου να μη δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που αγγίζουν τον ίδιο τον πυρήνα της δημοκρατίας – όπως το θέμα της χειραγώγησης ΜΜΕ, της απόλυτα ελεγχόμενης και μονόπλευρης ενημέρωσης, του αδιαφανούς τρόπου διασπάθισης δημόσιου χρήματος, της απροκάλυπτης τρομοκράτησης δικαστικών λειτουργών – ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ιστορική ευθύνη να ανταποκριθεί στο ρόλο του ως κόμματος της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς, ελκυστικού στα μάτια της νεολαίας και ικανού - έχοντας πλήρη συνείδηση των πεπραγμένων του - να προχωρήσει στις απαραίτητες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που θα λειτουργήσουν ως τροχοπέδη στις καταστροφικές πολιτικές μιας επικίνδυνης κυβέρνησης.
28
06

Κώστας Αθανασίου: Η Αριστερά ξανά στον καθαρό αέρα της πραγματικής πολιτικής

Θέλουμε λοιπόν ένα κόμμα μαζικό, ανοιχτό, που να δοκιμάζει διαρκώς το στοίχημα μιας σταθερά ανοιχτής αμφίπλευρης διεύρυνσης, οργανώνοντας συνάμα τις κοινωνικοπολιτικές συμμαχίες γύρω του. Ένα κόμμα που απευθύνεται σε όλον αυτόν τον ανιδιοτελή κόσμο της Αριστεράς και των κοινωνικών αγώνων που δεν θεωρεί ότι η Αριστερά τού χρωστάει, που δεν προσέρχεται για να γίνει βουλευτής ή καθοδηγητής, αλλά θέλει να αγωνιστεί με την αυτοθυσία και την ανιδιοτέλεια των αγωνιστών και των αγωνιστριών της Αριστεράς. Ένα κόμμα προστατευμένο από προσωπικές στρατηγικές, παραγοντισμούς, φαινόμενα έπαρσης, αλαζονείας, ένα κόμμα με κανόνες για τα μέλη του. Γιατί πιο μεγάλο κόμμα σημαίνει κόμμα πιο δημοκρατικό και πιο συλλογικό.
13
06

Αννέτα Καββαδία: Χρέος του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργεί ρωγμές

Η άσκηση συστηματικού, επίμονου, ενδελεχούς ελέγχου στην κυβέρνηση καθώς και η ασφυκτική πίεση μέχρι την ύπαρξη συγκεκριμένων απαντήσεων σε μείζονα θέματα που αγγίζουν τον πυρήνα των δημοκρατικών λειτουργιών, οφείλει να διέπει τη συνολική λειτουργία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η υπόθεση με τη χρηματοδότηση ΜΜΕ τον καιρό της πανδημίας - με τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος - η προκλητική αλαζονεία των κυβερνώντων, η διάχυτη αίσθηση υποτίμησης των πολιτών, η αδιαφάνεια ως «κανονικότητα», δεν μπορεί - και δεν πρέπει – να μείνει στο σκοτάδι. Με δεδομένη την αφωνία των ΜΜΕ - «όταν τρώνε, δεν μιλάνε», άλλωστε – και μετά την εξωφρενικά προκλητική στάση του Κ.Μητσοτάκη στη Βουλή όταν κώφευσε επιδεικτικότατα στις συνεχείς εκκλήσεις του Α.Τσίπρα να δοθεί στη δημοσιότητα η λίστα με τα ποσά που πήρε κάθε Μέσο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να περιοριστεί σε κάποιες ανακοινώσεις του γραφείου Τύπου που δεν παράγουν, τελικά, κάποιο χειροπιαστό πολιτικό αποτέλεσμα. (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αντιληφθεί και να αξιοποιήσει το ρόλο του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης και να μην αρκείται σε επικοινωνιακά «πυροτεχνήματα» που σβήνουν το ίδιο εύκολα όπως ανάβουν. Μια κοινωνία που δοκιμάζεται, που βλέπει τα δύσκολα να είναι μπροστά, που αντιμετωπίζει το φάσμα των απολύσεων και της ανεργίας, είναι λογικό να είναι δύσπιστη και να έχει απαιτήσεις. Ένα κόμμα της Αριστεράς οφείλει να εκπέμπει ξεκάθαρο μήνυμα, να είναι αποτελεσματικό, να δημιουργεί ρωγμές εκεί που όλα φαίνονται στεγανοποιημένα. Να δουλεύει διαρκώς τη σχέση ανάμεσα στην πολιτική πράξη και το όραμα της Αριστεράς και να μην μπαίνει στο δίλημμα «παλιές ή νέες αγάπες» αφού η συλλογικότητα ήταν, και πρέπει να παραμένει, η πυξίδα του...
26
05

Ο πολιτικός και προγραμματικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις επικείμενες εκλογές λιτότητας και ταυτότητας

Οι αριστεροί/ες πρέπει να καταλάβουν ότι και οι δεξιοί/ες έχουν εξίσου πνευματικές και ταυτοτικές ανησυχίες, οι οποίες τρέφονται από (και τρέφουν με τη σειρά τους) έντονα συναισθήματα. Δεν θέλω να σταθώ στον παραλογισμό που συνδέεται με αισθήματα αδυναμίας και φόβου απέναντι σε έναν πολύπλοκο κόσμο ή πραγματικές και φανταστικές απειλές, που τους κάνει τόσο επιρρεπείς σε υπεραπλουστευτικές και εσφαλμένες θεωρίες συνωμοσίας. Ούτε θέλω να σταθώ στις ρατσιστικές ιδέες τους που εκβάλουν σε μίσος κατά των αλλοφύλων. Ούτε στην ανασφάλειά τους απέναντι στους διαφορετικούς που τους κάνει να αποζητούν με βίαιο τρόπο τον αποκλεισμό των τελευταίων και τη μόνωση μια κοινωνίας «κανονικών». Θέλω να σταθώ στο αίτημα των συντηρητικών για ταυτότητα, που τροφοδοτεί έντονα τον (ακρο)δεξιό ακτιβισμό. Ποιο είναι το «εμείς» στο οποίο μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να προσβλέπουν; Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας και Ελληνίδα την εποχή της αρνητικής παγκοσμιοποίησης; Ποιος είναι ο ιστορικός προσανατολισμός της κοινωνίας μας, μετά την κατάρρευση του ονείρου του ευρωπαϊκού ενσυγχρονισμού, του πλουτισμού και της περιφερειακής ηγεμονίας; Τα ερωτήματα αυτά δεν μπορεί κανείς να τα αποφύγει. Μπορεί απλώς να δώσει εναλλακτικές απαντήσεις. Αν η κοινωνία μας δεν μπορεί να παράξει νέες σημασίες, ουτοπίες και ταυτότητες, τότε είναι υποχρεωμένη να καταναλώνει τις προηγούμενες. 
21
05

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ – Μονόδρομος στις προκλήσεις της νέας εποχής

1) Περνάμε μια νέα μεγάλη κρίση, η οποία αθροίζεται με τις άλλες : την οικονομική κρίση, η οποία μετασχηματίζεται σε κρίση χρέους, την προσφυγική και την κλιματική κρίση. 2) Οι επιπτώσεις της πανδημίας στο πεδίο της πολιτικής οικονομίας είναι κρίση τόσο της προσφοράς, όσο και της ζήτησης, και σε κάθε περίπτωση κρίση της εργασίας με συνέπεια την εκτόξευση της ανεργίας διεθνώς. 3) Η κρίση της πανδημίας λειτουργεί ως καταλύτης για την περαιτέρω διεύρυνση των ανισοτήτων στην ελληνική κοινωνία, ενώ οι συνέπειές είναι μεγαλύτερες στα πιο φτωχά και ευάλωτα στρώματα. 4) Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε χρόνο στην εκπόνηση της αντιπολιτευτικής του γραμμής, αναλώθηκε επί μακρόν σε μια εσωστρεφή διαδικασία με φανερό επίδικο την οργανωτική του ανάπτυξη και με αφανές τη φυσιογνωμία του. 5) Η πανδημία υποχρέωσε το κόμμα και την κοινοβουλευτική του ομάδα να γίνει περισσότερο μάχιμο και το Πρόγραμμα του ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό ταυτόχρονα. 6) Το άμεσο Πρόγραμμα «Μένουμε όρθιοι» #1 και #2, καθώς και το μεσοπρόθεσμο που ετοιμάζει η Επιτροπή Προγράμματος, είναι οι απαντήσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο κοινωνικό ζήτημα καθώς αποτυπώνει τους απαραίτητους μετασχηματισμούς στους τομείς της οικονομίας, της κοινωνίας και του κράτους. 7) Η παγκοσμιοποίηση υποχωρεί, δεν υποχωρούν οι κρατικοί ανταγωνισμοί ακόμα και με τα όπλα. Το ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης με την Τουρκία και το κυνήγι των εξοπλισμών είναι καταστροφή και για τις 2 χώρες. 8) Η κοινωνική εγρήγορση, η κινηματική ένταξη και η ανασύνταξη του κόμματος.
11
05

Προκλήσεις για την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ

Το κόμμα πρέπει πλέον να συνειδητοποιήσει πως είναι αναγκαιότητα η ανασυγκρότηση δυνάμεων, θέτοντας στο παρελθόν τις εσωκομματικές μάχες και φατρίες. Σήμερα η αναγκαιότητα μίας αριστερής αντιπολίτευσης, που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, ξεπερνάει αυτές τις εσωκομματικές αντιθέσεις. Η σημερινή κυβέρνηση, αν και πήρε πρόωρα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης, κακοδιαχειρίστηκε το πλεόνασμα που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ κι έχουμε πολλά παραδείγματα. Το ζήτημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τεκμηριωμένη αντιπολίτευση και στοχευμένη, η οποία στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών θα έχει τη δυνατότητα τουλάχιστον να διατηρήσει το ποσοστό του. Ουσιαστικά, πρέπει πλέον να δώσουμε στο μέσο ψηφοφόρο να καταλάβει, πως είμαστε δίπλα σε αυτόν, πράγμα το οποίο δεν κάναμε το προηγούμενο διάστημα λόγω των εσωκομματικών μας ζητημάτων. Η κοινωνία έχει ανάγκη την αριστερά! Είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε τους εσωτερικούς διαπληκτισμούς και να αφιερωθουμε σε αυτή την αναγκαιότητα;
28
04

Το αύριο μπορεί να μην είναι σαν το σήμερα

[Ο ΣΥΡΙΖΑ] χρειάζεται να εντοπίσει σε αντιστάθμισμα τα υπαρκτά πλεονεκτήματα που προσφέρει η συγκυρία. Πρώτα πρώτα, τα οραματικά στοιχεία της αριστεράς, που ήρθαν στην επικαιρότητα με την κρίση . Να μιλήσει όχι μόνο για τα τρέχοντα, αλλά και την άμεση σχέση που έχουν οι λύσεις γι’ αυτά με το πώς βλέπουμε την κοινωνία, τον κόσμο, τη θέση μας μέσα σ’ αυτόν. Για το ρόλο του κράτους, των δημόσιων υπηρεσιών, των κοινωνικών αγαθών, το ρόλο του δημοκρατικού κεντρικού σχεδιασμού σε κρίσιμους τομείς, όπως η παραγωγική ανασυγκρότηση, η υγεία, η κοινωνική πολιτική, η κοινωνική ασφάλιση, η προστασία του περιβάλλοντος… Μπορεί να αναδείξει το γεγονός ότι δεν πιστώνεται την έξοδο από το μνημονιακό πρόγραμμα, αλλά και το ότι την πραγματοποίησε εξασφαλίζοντας το πολύπαθο μαξιλάρι, πολλαπλά χρήσιμο σήμερα, και , κυρίως, με μια ρύθμιση του χρέους με νέο χαμηλό επιτόκιο και 15 χρόνια ελαφρές υποχρεώσεις εξυπηρέτησης. Ακόμα, μπορεί να τονίσει ότι και μέσα στα ασφυκτικά μνημονιακά πλαίσια φρόντισε να ανασυγκροτήσει το αφημένο στην τύχη του ΕΣΥ, που τώρα όλοι το εξυμνούν γιατί άντεξε στην υγειονομική κρίση. Ότι έβαλε τις βάσεις και πραγματοποίησε σημαντικά βήματα στη συγκρότηση του κοινωνικού κράτους, που η χρησιμότητά του φαίνεται σήμερα, αλλά θα αναδειχτεί περισσότερο στην επερχόμενη οικονομική κρίση. Αφησε , επίσης, την αυτοδιοίκηση σε πολύ καλύτερη κατάσταση, με τη μονιμοποίηση του θεσμού «βοήθεια στο σπίτι» και των υπαλλήλων της καθαριότητας, που έγιναν πια ορατοί και από τον κ. Μητσοτάκη, καθώς και με το πρόγραμμα «Φιλόδημος». Εχει, τέλος, τη δυνατότητα να προβάλει τις ριζικά διαφορετικές θέσεις της για την αντιμετώπιση της ύφεσης χωρίς λιτότητα, όπως πάγια επιδιώκει η δεξιά, για την παραγωγική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη με το βλέμμα στην κλιματική κρίση, για την υπεράσπιση και την ενίσχυση των κατακτήσεων των μισθωτών, που απειλούνται σε συνθήκες κρίσης. Στη βάση αυτή μπορεί να συναντήσει και να συμβάλει στην ανάπτυξη κοινωνικών κινημάτων, που θα προκύψουν σ’ αυτές τις συνθήκες, και θα διευκολύνουν τη διείσδυση ενός ριζοσπαστικού λόγου σε ευρύτερα στρώματα, θα ενισχύσουν την προσδοκία μιας εναλλακτικής προοπτικής, ώστε να νικήσει και τώρα η ελπίδα το φόβο, όχι μόνο από την πανδημία, αλλά και από τις οικονομικές παρενέργειές της.
04
03

Γιατί -και πώς- θέλει η Αριστερά να (ξανά)κυβερνήσει

Με απλά λόγια χρειαζόμαστε ένα κόμμα -και όχι παράταξη- το οποίο θα είναι ανοιχτό στην ένταξη μελών, αλλά κλειστό στην ένταξη μηχανισμών. Ένα κόμμα που θα συμβάλει στη δημιουργία μιας παράταξης, ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, αλλά που δεν θα διαχυθεί σε αυτό. Ένα κόμμα που θα εκλέγει τα όργανά του και δεν θα τα βλέπει να διορίζονται. Ένα κόμμα που θα αποκτήσει δύναμη στα συνδικάτα, αλλά και στους φοιτητικούς συλλόγους, όχι ξεπατικώνοντας αποτυχημένα παραδείγματα και απορροφώντας όσους ευθύνονται για την κατάντια του συνδικαλιστικού ή του φοιτητικού κινήματος, αλλά χτίζοντας εναλλακτικά παραδείγματα, μιλώντας με τις ανάγκες των εργαζομένων και των φοιτητών, κερδίζοντας την ηγεμονία.
27
02

Κύρκος Δοξιάδης: Η διατύπωση του απευκταίου

Ο σκοπίμως ασαφής όρος «προοδευτική μετα-Αριστερά» αντιδιαστέλλεται με την Αριστερά του ρεαλισμού και της κοινωνικής γείωσης. Το πρόθημα «μετα-» δεν παραπέμπει κατ’ ανάγκην στο «μεταμοντέρνο» – θα ήταν κατά μία έννοια και αντιφατικό, δεδομένου ότι η «μεταμοντέρνα» θεωρία αμφισβητεί μεταξύ άλλων και την έννοια της «προόδου». Ο όρος «προοδευτική μετα-Αριστερά» εκφράζει μια ανησυχία – είναι η διατύπωση του απευκταίου. Είναι αυτό που θα «απομείνει» από την Αριστερά αν ο ΣΥΡΙΖΑ μετατραπεί σε «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία» και κατόπιν σε «Προοδευτική Συμμαχία» (σκέτα). Και προφανώς εδώ δεν αναφέρομαι μόνο στο ζήτημα του τίτλου.
24
02

Τασία Χριστοδουλοπούλου: Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ, ένα ερώτημα που δεν πρέπει να αποφύγουμε

Η συνεχιζόμενη επομένως ρευστότητα μας προκαλεί και μας υποχρεώνει, με γενναιότητα, να κοιτάξουμε στα μάτια την πραγματικότητα. Αν και βέβαια έχουν δρομολογηθεί και σωστά εξωστρεφείς δράσεις, εντούτοις η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, προς το παρόν, επικεντρώνεται και στην προσπάθεια ανασυγκρότησης και διεύρυνσης της κομματικής μας βάσης. Ομως, η αναζήτηση της χαμένης αθωότητάς μας, δηλαδή της αριστερής ταυτότητάς μας, έχει να κάνει κυρίως με τον πολιτικό προσανατολισμό που θα ακολουθήσουμε. (...) Η ανάγκη σε αυτή την προοπτική, κυρίως πρέπει να υπηρετηθεί με τη διαμόρφωση ενός οικονομικού σχεδίου, με δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα καταλήγει στην ανάληψη αναλογικότερου βάρους από τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους, με στόχο τη διαμόρφωση ευρύτερου δημοσιονομικού χώρου για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και στην πρόνοια και στην παιδεία και στην υγεία, με ενίσχυση του εισοδήματος και της αγοραστικής δύναμης, των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων. Δηλαδή, για να αποκτήσει επιτέλους η ελληνική κοινωνία κοινωνικό κράτος. Το αντι-δεξιό μέτωπο, εάν πράγματι συγκροτηθεί, θα φανεί στην πορεία, χωρίς να είναι δυνατόν να το προεξοφλήσουμε από τώρα, όσο κι αν το επιθυμούμε. Σε κάθε περίπτωση όμως, το αντι-δεξιό μέτωπο πάει μαζί με ένα απαιτητικό μέτωπο αποκατάστασης και διεύρυνσης κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Στο σημερινό πολιτικό τοπίο, δεν υπάρχουν εμπράγματες απαντήσεις εναλλακτικής διακυβέρνησης έξω από εμάς. Ο ΣΥΡΙΖΑ κρατάει το κλειδί για το αν θα συνεχιστεί η πολιτική ρευστότητα, με στοχεύσεις τη σταθερή αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών υπέρ της κοινωνίας και της δημοκρατίας, δηλαδή με στοχεύσεις που θα αλλάζουν τα δεδομένα, ή με στοχεύσεις όπου το πολιτικό σύστημα θα ισορροπήσει, σε δίπολα της παλιάς εποχής, που δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν.