Paul Mason

Οι αριστεροί οικονομολόγοι, συμπεριλαμβανομένου και εμού, προειδοποιούν ότι, μακροπρόθεσμα, η στασιμότητα και το υψηλό χρέος είναι πιθανό να οδηγήσουν στις εξής τρεις πολιτικές: Τα κράτη να πληρώνουν στους πολίτες ένα καθολικό εισόδημα, καθώς η αυτοματοποίηση, καθιστά τις καλά αμοιβόμενες θέσεις εργασίας επισφαλείς και σπάνιες, οι κεντρικές τράπεζες να δανείζουν απευθείας το κράτος για να επιβιώνει, ενώ μεγάλες επιχειρήσεις που προσφέρουν ζωτικής σημασίας υπηρεσίες να μένουν στο δημόσιο επειδή δεν μπορούν να λειτουργήσουν με κέρδος. Στις σπάνιες περιπτώσεις που τέτοιες υποδείξεις έγιναν στο παρελθόν σε επενδυτές, η απάντηση ήταν συνήθως ένα ευγενικό κούνημα του κεφαλιού ή, ανάμεσα στους ανθρώπους που βίωσαν την κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού, οργή. Θα σκοτώσει τον καπιταλισμό, έλεγαν. Αλλά τώρα το αδιανόητο είναι εδώ - ολόκληρο: Οι καθολικές πληρωμές, οι κρατικές διασώσεις και η χρηματοδότηση κρατικών χρεών από τις κεντρικές τράπεζες έχουν όλα υιοθετηθεί με μια ταχύτητα που έχει καταπλήξει ακόμη και τους συνηθισμένους υποστηρικτές αυτών των μέτρων. Το ερώτημα είναι, θα το κάνουμε αυτό με ενθουσιασμό και με ένα σαφές όραμα της κοινωνίας που αναδύεται από την άλλη πλευρά, ή με δισταγμό, με την πρόθεση να αναβιώσει το σύστημα που μόλις έχει καταρρεύσει;