Μιχάλης Υδραίος: Αποτίμηση μιας προσπάθειας
Η μεγάλη επιτυχία της συναυλίας ειρήνης που οργάνωσε η Αλληλεγγύη για Ολους στα Προπύλαια, η…
Μιχάλης Υδραίος: «Στον αντίποδα των πολιτικών του ΝΑΤΟ, οφείλουμε να ξεδιπλώσουμε ένα ισχυρό φιλειρηνικό κίνημα»
1. Είναι γεγονός ότι η εισβολή των στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία αποτελεί μία αδικαιολόγητη ενέργεια,…
Μιχάλης Υδραίος: Στασιμότητα στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού
Ο ΟΗΕ και οι διπλωματικοί κύκλοι της ΕΕ και του ευρύτερου διεθνή παράγοντα, εκφράζουν την κόπωση από τη διαρκή αναβλητικότητα και την έλλειψη πολιτικής βούλησης των δύο πλευρών. Η θέση της Τουρκίας για οριστική διχοτόμηση θεωρείται μη αποδεκτή από τον διεθνή παράγοντα και συχνά εκλαμβάνεται ως τακτική της Τουρκίας να αρχίσει τη διαπραγμάτευση από «ψηλά». Οι ευθύνες, όμως, επιμερίζονται δικαίως και προς την κυβέρνηση Αναστασιάδη, ο οποίος αφού εγκατέλειψε τις συνομιλίες στον Κραν Μοντανά, ακολούθησε μία ακραία παρελκυστική πολιτική, μη λύσης, με αντιφατικές προτάσεις (αποκεντρωμένη ομοσπονδία, επιστροφή στο σύνταγμα του 1960, έως και λύση δύο κρατών).
Αυτές τις ημέρες εκδόθηκε το βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά. Πώς και γιατί η συμμορία ματαίωσε τη λύση του Κυπριακού». Ο συγγραφές του βιβλίου, γνωστός δημοσιογράφος και πρώην συνεργάτης του Αναστασιάδη, ισχυρίζεται ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά προσήλθε στις συνομιλίες του καλοκαιριού του 2017, αποφασισμένη να «κάψει» τις συνομιλίες και τελικά να αποχωρήσει αδικαιολόγητα από αυτές. Καταλογίζονται προσωποποιημένες ευθύνες στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη και στον τότε ΥΠΕΞ της Ελλάδας, Νίκο Κότζια.
Σε αυτές τις συνθήκες, οι ελπίδες όλων των πλευρών μετατίθενται στη μελλοντική πιθανότητα να υπάρξουν ευνοϊκότερες συνθήκες για επανέναρξη και επιτυχή έκβαση των συνομιλιών. Μία στροφή της τουρκικής πολιτικής, υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, αλλά και της αναγκαιότητας να κλείσουν κάποια από τα πολλαπλά μέτωπα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, σε συνδυασμό με την απαραίτητη αποφασιστική στροφή της ελληνοκυπριακής πλευράς, παραμένει πιθανή.
Μιχάλης Υδραίος: Η προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της νέας πολιτικής αριστερής ταυτότητας
Rafal και F16 έχουμε, αεροπλάνα κατάσβεσης πυρκαγιών δεν έχουμε.
Κλούβες σε κάθε γωνία της πόλης έχουμε, τα πυροσβεστικά οχήματα δεν μας φθάνουν.
Τα ΜΑΤ περισσεύουν, το προσωπικό για την προστασία των δασών δεν μας επαρκεί.
Τα μεγάλα λόγια και τα επικοινωνιακά τσιτάτα των κυβερνητικών στελεχών και του ΠΘ περισσεύουν, αυτό που λείπει είναι η εκπόνηση ενός ολιστικού σχεδίου
-προστασίας του περιβάλλοντος και του δασικού πλούτου της χώρας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής (να μην ξεχνάμε ότι και η γειτονική Τουρκία καίγεται)
-απαλλαγής από τα ορυκτά καύσιμα και μετάβασης στην πράσινη ενέργεια και ανάπτυξη με προστασία των πληβειακών κοινωνικών ομάδων ώστε να μην εξαιρεθούν των νέων μορφών ενέργειας
-συνολικής αλλαγής της οπτικής του τρόπου ανάπτυξης. Τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα τύπου Ελληνικού συμβάλλουν στην επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής συνεπώς στην σημερινή συγκυρία δεν είναι μόνο οικονομικά αναποτελεσματικά αλλά και επικίνδυνα για το περιβάλλον και τον πλανήτη
-τέλος χρειαζόμαστε μια αποτελεσματική Πολιτική Προστασία που θα λειτουργεί ανεξάρτητα απο την εκάστοτε κυβέρνηση, με αποτελεσματικότητα αντιστρόφως ανάλογη από αυτήν επειδυκνύει το "επιτελικό κράτος" της δεξιάς, τις τελευταίες ημέρες
Προφανώς τα παραπάνω μπορούν να τα υπηρετήσουν οι πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται στον αντίποδα της νεοφιλεύθερης αντίληψης, οι πολιτικές δυναμεις της αριστεράς και της δημοκρατίας.
Ειδικότερα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρό.
Χρειάζεται όμως τόλμη και αποφασιστικότητα, χρειαζεται να σκεφθούμε καινοτόμα και αποτελεσματικά, χωρίς να υπολογίζουμε το πολιτικό κόστος, χωρίς ήξεις αφήξεις και χωρίς να προσπαθούμε να συγκεράσουμε τις εξορύξεις, τα μεγάλα έργα, τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς με το οικολογικό πρόσημο και το πρόταγμα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Το επόμενο διάστημα στο ρευστό πολιτικό σκηνικό της χώρας θα κυριαρχήσει ο πολιτικός σχηματισμός που θα διαμορφώσει ένα ισχυρό αφήγημα, μια νέα πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία.
Η προστασία του περιβάλλοντος, το πρόσημο της οικολογίας μπορεί να είναι ένα από τα βασικά στοιχεία αυτού της νέας πολιτικής αριστερής ταυτότητας. Όχι στα στενά πλαίσια της διαμόρφωσης ενός δεύτερου ισχυρού "παίκτη" εντός του σημερινού διπολικού συστήματος αλλα γενικότερα στην κατεύθυνση της οριστικής υπέρβασης του συστήματος.
Μιχάλης Υδραίος: ΣΥΡΙΖΑ – Να εμβαθύνουμε την αντιπολιτευτική μας τακτική
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκφώνηση της αντιπολιτευτικής ρητορικής οφείλει να διευκρινίζει το σημείο από το οποίο εκκινεί την κριτική του, διευκρινίζοντας το πολιτικό πρόσημο.
Στο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των πρόσφατων εξελίξεων στον Έβρο, δεν αρκεί να ζητάμε τις αυτονόητες εξηγήσεις και διευκρινίσεις για το διασυνοριακό συμβάν. Οφείλουμε να διευκρινίζουμε ότι εκκινούμε από την πεποίθηση της ανάγκης να λυθούν ειρηνικά και με διάλογο τα εκκρεμή θέματα με την γείτονα. Δεν υποτιμούμε την επιθετικότητα της τουρκικής κυβέρνησης, συνειδητοποιούμε όμως τα δεδομένα όριά της. Δεν ξεχνούμε τα οφέλη και τον πολιτικό ρεαλισμό της συμφωνίας των Πρεσπών, ως υποδειγματικής μεθόδου διεξοδικής επίλυσης διμερών διαφορών.
Με αυτήν την λογική, οφείλουμε να απαντήσουμε στην διαμόρφωση ενός δεύτερου κύματος εθνικιστικής υστερίας που φαίνεται να επιθυμεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση.
Και βέβαια αντιστεκόμαστε στις προθέσεις αυτών που επιθυμούν να προσθέσουν την χώρα μας στον μικρό κατάλογο των χωρών (ΗΠΑ του Τραμπ, Ισραήλ) που αντιμετωπίζουν παγκόσμιας εμβέλειας προβλήματα με φράχτες.
Η πολιτική ήττα των πρόσφατων εκλογών πιθανότητα να αποδειχτεί μικρό διάλλειμα εάν βαδίσουμε τον, δύσβατο είναι η αλήθεια, δρόμο με συνέπεια, επικεντρώνοντας στα μεγάλα επίδικα, δουλεύοντας στο κοινωνικό πεδίο και δίνοντας πειστικές απαντήσεις.
Μιχάλης Υδραίος: Η αλληλεγγύη στα χρόνια της επιδημίας
Ο αγώνας για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, η ενίσχυση των εργατικών αγώνων ενάντια στην αυθαιρεσία κυβέρνησης – εργοδοτών είναι μονόδρομος. Μονόδρομος είναι και η επανεπικαιροποίηση του κινήματος αλληλεγγύης, των δομών και των δράσεών του. Να υπενθυμίσουμε ότι στα χρόνια της ανθρωπιστικής κρίσης, οι δομές και οι δράσεις της Αλληλεγγύης αγκάλιασαν δεκάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες σε πόλεις και επαρχίες της χώρας. Ξεπήδησαν εναλλακτικές δράσεις στον τομέα της κοινωνικής υγείας, της παιδείας, της διατροφής, της κοινωνικής οικονομίας, του προσφυγικού. Εκατοντάδες σύντροφοι, κυρίως συντρόφισσες, προφανώς γιατί η αλληλεγγύη είναι γένους θηλυκού, με αυτοθυσία πήραν στους ώμους τους το ιερό καθήκον της προστασίας των πιο αδύναμων, κάνοντας έμπρακτη πολιτική το σύνθημα «ο άνθρωπος είναι η απάντηση σε κάθε ερώτημα».
Μιχάλης Υδραίος: Χρειαζόμαστε μία τολμηρή αριστερά
Χρειαζόμαστε ένα κόμμα της διαρκούς ενίσχυσης της δημοκρατίας. Και εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι συμμεριζόμαστε τις απορίες και την ανησυχία πολλών μελών του κόμματος για τον τρόπο ανάδειξης τόσο της πολυμελούς Κ.Ε.Α., όσο και του Πολιτικού Συμβουλίου. Η έλλειψη διαβούλευσης, η επιλογή των προσώπων μέσω μηχανισμών και η αγνόηση των εκλεγμένων οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ –ανάμεσά τους και των νομαρχιακών-, ασφαλώς και δεν βοήθησαν.
Η αριστερά πάντα ήταν μεγαλόθυμη και ανεκτική, ακόμα και με τους πολιτικούς αντιπάλους της. Οι άνθρωποι συχνά αλλάζουν και έχουν αναφαίρετο το δικαίωμα της επανατοποθέτησης. Προφανώς τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστεράς είναι καλοδεχούμενα, αρκετά μάλιστα, παρόντα ήδη από το 2012 στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οφείλουμε, όμως, για λόγους πολιτικής αποτελεσματικότητας, να είμαστε προσεκτικοί στη διαχείριση και την άμεση ανάδειξη προσώπων που έπαιξαν κεντρικό ρόλο σε κυβερνητικά σχήματα του παλαιού δικομματικού συστήματος, τα οποία με περισσή επιμέλεια, για παράδειγμα, μέσω των υπέρογκων στρατιωτικών εξοπλισμών, της στρεβλής αναπτυξιακής πολιτικής τύπου Ολυμπιακών Αγώνων 2004, συνέβαλαν στην καταστροφή της χώρας.
Οι επιλογές πρέπει να γίνονται με τρόπο, ώστε αυτοί που μας παρακολουθούν, αυτοί που απέχουν από την εκλογική διαδικασία απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα, αυτοί που συγκρότησαν το εκλογικό αποτέλεσμα του 32%, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα, από το αντιδεξιό κέντρο έως την αριστερά της αριστεράς και κυρίως οι νέοι ψηφοφόροι, να κατανοούν ότι το εγχείρημα της διεύρυνσης πατάει πάνω στο σταθερό και δοκιμασμένο έδαφος της αριστεράς, ατενίζει το μέλλον και δεν αφορά μία διαδικασία μετατόπισης, σε σχήματα του παρελθόντος, τα οποία προ πολλού και η ιστορία έχει εγκαταλείψει.
Μιχάλης Υδραίος: 4 σημεία για τον East Med – το προσύμφωνο ενός προβληματικού αγωγού
Η γεωστρατηγική πλευρά σχετίζεται με το σχέδιο της κυβέρνησης του Ισραήλ να απομονώσει την Τουρκία από τον ενεργειακό και γενικότερο σχεδιασμό στην Αν. Μεσόγειο. Το σχέδιο έχει υιοθετηθεί από τον πρόεδρο της Κύπρου και τον Κύπριο Υπουργό Εξωτερικών, αμφότεροι των οποίων έχουν ταχθεί κατά της ομοσπονδιακής λύσης στην Κύπρο. Η λύση του κυπριακού συνδέεται άμεσα με τα ενεργειακά και τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Ειδικότερα μία λύση του κυπριακού ανοίγει την προοπτική να περάσει ο αγωγός από την Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη και διαμορφώνει προοπτικές ειρήνης και σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο. (...)
Η περιβαλλοντική πλευρά είναι ιδιαίτερα σοβαρή. Ο σχεδιασμός για την ολοκλήρωση του έργου είναι για το 2025, προβλέπεται και ένα δοκιμαστικό στάδιο, οπότε πάμε προς το 2030, όταν η Ευρώπη και σωστά βάσει σχεδιασμού θα εγκαταλείπει τα ορυκτά καύσιμα. Ειδικά η δκή μας αριστερά που θέλει να είναι πράσινη θα έπρεπε να ήταν ακόμα πιο τολμηρή και να υπερβαίνει το ευρωπαικό πλαίσιο, τοποθετώντας τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής στο επίκεντρο και ως απόλυτη προτεραιότητα. (...)
Από οικονομικής πλευράς, η μεταφορά μέσω του Εast Med κοστίζει 3,50 δολλάρια ανα ΜΜΒ , ενώ η μεταφορά μέσω Τουρκίας-Eλλάδας /Ηγουμενίτσας -Αδριατικής στην Ιταλία 0,97 δολλάρια . Η διαφορά είναι αξιοσημειώτη. Επιπλέον το κόστος κατασκευής είναι πολύ μεγάλο υπολογίζεται στα 5, 2 δις δολλάρια. Δύσκολα θα μπούν οι εταιρείες στον κόπο να το σκεφθούν. (...)
Όσο αφορά την Ιταλία -που φαίνεται για όλους τους παραπάνω λόγους να το ξανασκέφτεται- χωρίς την Ιταλία, ο αγωγός δεν καταλήγει στην ευρωπαϊκή αγορά και το πρότζεκτ μένει μετέωρο.
Μιχάλης Υδραίος: Αναζητώντας την ταυτότητα της Αριστεράς του 21ου αιώνα
Η διαδικασία για το 3ο συνέδριο «τομής και συνέχειας» του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει νόημα εφόσον συνειδητοποιήσουμε ότι η συζήτηση επί της ουσίας θα πρέπει να αφορά την ταυτότητα της Αριστεράς του 21ου αιώνα. Πρώτη και απαραίτητη παράμετρος της νέας εποχής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προγραμματική ανασυγκρότησή του, η εκπόνηση ενός προγράμματος της μεταμνημονιακής εποχής που κατά τη γνώμη μου πρέπει να στηρίζεται σε τρεις βασικούς άξονες:
1. Την υπέρβαση των κοινωνικών ανισοτήτων και την προστασία της εργασίας.
2. Την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία του περιβάλλοντος.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπογραμμίσουμε την ανάγκη ενός ριζικού επαναπροσανατολισμού σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν μας. Εάν δεν θέλουμε η οικολογική σημαία να είναι σημαία ευκαιρίας, εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε ισχυρούς δεσμούς με τη νέα γενιά που διαδηλώνει για να αλλάξει το σύστημα και όχι το κλίμα, οφείλουμε να δούμε αυτοκριτικά και να διορθώσουμε αποφασιστικά την πολιτική μας σχετικά με τις εξορύξεις στις ελληνικές θάλασσες αλλά και σε άλλα μέτωπα (Αγραφα, Σκουριές, καύση απορριμμάτων).
3. Την εμβάθυνση της δημοκρατίας, τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, την προστασία της διαφορετικότητας, τη δημοκρατική και ανθρωπιστική διαχείριση του προσφυγικού.
Στη δική μου οπτική οι τρεις παραπάνω άξονες συγκροτούν τον πυρήνα του προγράμματος του δημοκρατικού δρόμου για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Πρόγραμμα που θα αποκαταστήσει και θα διευρύνει τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τις δυνάμεις της εργασίας, κυρίως με τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, όπου ηττηθήκαμε εμφατικά στις πρόσφατες εκλογές, και τη νεολαία.
Μιχάλης Υδραίος: Ο ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες
[Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να είναι] ένα μεγάλο, ανοικτό στην κοινωνία και ισχυρό κόμμα. Ανοικτό κόμμα μελών που συνδιαμορφώνουν την πολιτική, που συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων , κόμμα συλλογικό, χωρίς μηχανισμούς καταμερισμού της εσωκομματικής εξουσίας, κόμμα με κανόνες και διαδικασίες, κόμμα που εκπαιδεύει τα μέλη του στην άσκηση της πολιτικής, στην ενίσχυση της αλληλεγγύης και της κριτικής σκέψης. Κόμμα που παρακολουθεί, αναλύει, προλαβαίνει τις κοινωνικές εξελίξεις με ισχυρό μηχανισμό τεκμηρίωσης και διαμόρφωσης στρατηγικής. Κόμμα που κατευθύνει τα μέλη του να συμμετέχουν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, σωματεία βάσεις, δομές αλληλεγγύης, κοινωνικά φαρμακεία, εθελοντικά σχολεία, ομάδες υποστήριξης των προσφύγων και των μεταναστών, φοιτητικούς συλλόγους αθλητικά σωματεία, πολιτιστικούς και επιστημονικούς φορείς, επαγγελματικές ενώσεις και μέσω αυτής της σχέσης αναπαραγάγει τη σχέση του με τις κοινωνικές τάξεις που εκπροσωπεί.